Een verademing

Het traject van 4 keer per dag spuiten naar de insulinepomp is behoorlijk intensief. We krijgen huiswerk op en worden tijdens de bijeenkomsten overhoord. Het blijkt dat het naaldje van de pomp 3 dagen mag blijven zitten. Dat betekent: 1 pompnaaldje staat tot 12 peninjecties. Een hele verademing.

Een dame van Medtronics komt langs tijdens een van de eerste bijeenkomsten om uit te leggen hoe de insulinepomp in elkaar zit. Aangezien handigheid met elektrische apparaten bij ons vooral een Y-chromosoomaangelegenheid is, pakt Kiran dat bijzonder snel op. Zuchtend legt hij mij uit wat waar zit en hoe je de instellingen wijzigt. Goed voor zijn zelfvertrouwen.

Op 26 november beginnen we met de pomp. Wij als ouders krijgen het advies om de eerste week vrij te nemen, zodat Kiran er bij pompproblemen niet alleen voor staat en wij eventueel ook naar school kunnen. Tevens krijgen we de opdracht om de eerste pompweek elke nacht om 3 uur de glucose te meten om zo hypo’s en hypers te voorkomen. Een hele week vrijplannen valt niet te realiseren, maar ik ben wel tot en met woensdag vrij en bij noodgevallen kan ik vanuit de praktijk uitrukken.

’s Morgens om 9 uur moeten we bij Diabeter zijn en iedereen die in de startersgroep zit, brengt dan voor het eerst zijn insuline via de pomp in. Kiran weet precies wat hij moet doen: insuline optrekken uit de ampul, luchtbellen eruit spuiten, het infuuslijntje koppelen aan de spuit, de spuit in de pomp zetten en de lijn doorspuiten, Emla-crème verwijderen, desinfecteren en het subcutane naaldje via een ingenieus kliksysteem (een inserter) in zijn bovenbeen schieten. Dan het naaldje verwijderen en alle rotzooi opruimen. Hij is als eerste klaar. Op naar een week nachtdienst draaien.

Sandra Bijl

• Alle bijdragen van Sandra Bijl