DICA denkt na over toekomst

Het DICA draait goed, is een van de conclusies die uit het jaarverslag van de ontwikkelaar en uitvoerder van kwaliteitsregisters opdoemt. Het document werd gepresenteerd tijdens het DICA-congres in Amsterdam. Wel moeten we ervoor waken dat de DICA-kwaliteitsregisters meer voor verantwoording dan voor verbetering worden gebruikt, zei chirurg Michel Wouters, hoofd van het wetenschappelijk bureau van het DICA.

In het Dutch Institute for Clinical Auditing zijn inmiddels 23 kwaliteitsregistraties verzameld, van 17 verschillende medisch specialismen. Het begon ooit met het registreren van kwaliteitsindicatoren die de colorectale chirurgen voor darmkankeroperaties hadden opgesteld. De terugkoppeling naar de eigen praktijk, en de vergelijking met anderen, zette hen aan tot verbetermaatregelen. Met resultaat: de mortaliteit, het aantal complicaties en irrradicale resecties nam af. Volgens die formule ontstonden andere registers, die nu in het DICA verzameld zijn. Inmiddels zijn het niet meer alleen chirurgen die meedoen, zijn er ook niet-oncologische registers en multidisciplinaire, zoals de  longkankerregistratie. 

Kritiek is er natuurlijk ook: de roep om ICT-oplossingen om sneller en eenvoudiger te kunnen registreren is groot.  Nog niet in alle ziekenhuizen is de koppeling vanuit het ziekenhuisinformatiesysteem naar de registratie goed geregeld. Een belangrijke vraag volgens Wouters is waar de DICA-registers naar toe willen. Daarbij viel de naam van het ICHOM (International Consortium for Health Outcomes Measurement) nogal eens, de organisatie die aandringt op het meten van gestandaardiseerde patiëntgerichte uitkomsten. DICA werkte mee aan standaardsets voor vier veel voorkomende tumoren (van darm, long, prostaat en mamma). Een deel daarvan komt in het DICA-systeem terecht.

Ander opvallend thema tijdens het congres waren de dure geneesmiddelen. Goede registraties kunnen van grote waarde zijn voor het beoordelen van de effectiviteit van nieuwe geneesmiddelen. Dat vindt ook Koos van der Hoeven, voorzitter van de Dutch Melanoma Treatment Registry. Daarin worden uitkomsten van behandeling met middelen als vemurafenib en nivolumab vastgelegd. ‘Een unieke database voor verdere analyse’, zei internist-oncoloog Van der Hoeven, maar ook hij wees op de registratielast: ‘Het kost bij elkaar acht uur om alle gegevens van één patiënt te registreren. Het zou prachtig zijn als we voor de nieuwe middelen voor bijvoorbeeld niercelcarcinoom of longkanker ook goede registers zouden hebben, maar dan moet die tijd wel omlaag.’

Sophie Broersen