Laatste nieuws
functioneren

De ergernis van zorgprofessionals te lijf

Allerlei ongenoegens bedreigen het medisch handelen, maar dat hoeft niet

25 reacties
getty images
getty images

Zorgprofessionals zijn zeer betrokken bij hun vak. Tegelijkertijd klagen ze over toenemende regeldruk, hoge werkdruk, veel administratieve lasten en vergaande invloed van inspectie en zorgverzekeraars. Er is een meer heilzame mogelijkheid om met deze ergernissen te dealen.

Dokters beklagen zich over allerlei ongenoegens waar ze in hun werk mee te maken hebben. Waaruit bestaan de ongenoegens precies? Wij zien drie clusters van oorzaken – die overigens met elkaar verbonden zijn. Na onze analyse van deze oorzaken tonen we een uitweg uit deze ongenoegens.

Een eerste cluster betreft het systeem. Artsen en verpleegkundigen vinden dat overheid, inspectie en verzekeraars de zorg onnodig beklemmen. Dat zit voor een deel in de bureaucratie: complexe en wijzigende financieringsstromen (bijvoorbeeld de decentralisatie van zorg, met financiering door gemeenten), wetswijzigingen en het belang van verzekeraars, inspectie en toezicht (zie bijvoorbeeld ‘Het roer moet om’; een manifest van huisartsen die bezorgd zijn over de toenemende invloed van zorgverzekeraars). Bovendien zijn professionals kritisch over de vermarkting van de zorg, inclusief de nadruk op concurrentie en kostenverlaging.

Een tweede cluster van ongenoegen betreft de lasten. De zorg is onderworpen aan allerlei registratieplichten, monitoringseisen en verantwoordingslasten die leiden tot steeds meer protocollen en standaarden, en uitgebreidere administratie- en verantwoordingscircuits. De administratieve druk neemt eerder toe dan af.1 Daarbij ontstaat met regelmaat een stapeling van lasten. Ziekenhuizen moeten bijvoorbeeld hun prestaties via honderden (intern en extern opgelegde) prestatie-indicatoren bijhouden.

Het ongenoegen lijkt eerder toe dan af te nemen

Een derde cluster van ongenoegen betreft de werk- en publieke druk. Artsen en verpleegkundigen hebben meer taken dan ze kunnen uitvoeren. Medewerkers in de zorgsector ervaren meer werkdruk dan medewerkers in veel andere sectoren.2 3 Dit leidt tot meer ziekteverzuim, burn-out en motivatieproblemen, en een hoger verloop. Daarnaast ontstaat druk door (over)assertieve patiënten, die zich nadrukkelijker manifesteren, wat bijdraagt aan het inboeten van het gezag van de professional.4 Dat is niet alleen merkbaar in de arts-patiëntrelatie, maar is ook breder maatschappelijk voelbaar. Zo worden medische missers uitgelicht in de media en worden er juridische procedures gestart tegen disfunctionerende artsen en verpleegkundigen.

Uitwegen

Het veld reageert op deze ongenoegens met allerlei maatregelen, die vaak in het verlengde liggen van de gevoelde zorgen. Ten eerste wordt ‘het systeem’ bestreden: ‘weg met de bureaucratie’. Ten tweede worden lasten verminderd: ‘weg met registratie en verantwoordingslasten’. Nieuw beleid moet op lasteneffecten worden beoordeeld en er worden beleids- en regelluwe ruimtes gecreëerd. Ten derde wordt de druk verlicht, vooral door ‘minder management’ en ‘meer professionele ruimte’. Arts en verpleegkundige moeten weer autonomie krijgen. We zien dit alles overigens ook in het onderwijs, bij politie en justitie.

Deze reacties leiden er overigens nog niet toe dat het ongenoegen snel vermindert. Sterker, we zijn sinds de eeuwwisseling expliciet bezig om systemen, lasten en druk te bestrijden, maar het ongenoegen lijkt eerder toe dan af te nemen. Dit noemen wij de ‘paradox van ongenoegen’: acties tegen het ongenoegen dragen onbedoeld juist bij aan het ongenoegen. Maatregelen om de lasten te verminderen creëren bijvoorbeeld verwachtingen die vaak niet worden waargemaakt. Lasten zijn veelal niet zomaar weg te nemen, omdat ze ook nut kunnen hebben en vaak een (in)direct antwoord zijn op vragen vanuit de maatschappij. Bovendien worden aan lastenverminderende maatregelen vaak weer nieuwe eisen en (verantwoordings)verplichtingen gesteld (zie bijvoorbeeld ervaringen rondom regelarme zorg).5

Hoewel minder bureaucratie en meer professionele ruimte het ongenoegen soms kan verlichten, moeten we ons hierop niet blindstaren. Meer heilzame uitwegen komen voort uit transities in medische handelen.

Te veel professionals zijn vooral bezig ‘het hoofd boven water te houden’

Omgaan met ongenoegen

Wij zien drie transities in het medisch handelen die de oorzaken van het ongenoegen in de context plaatsen en die perspectieven bieden voor het omgaan met dit ongenoegen (zie tabel).

Van medische solospeler naar teamwerker

Allereerst vergt professionele zorg tegenwoordig steeds meer teamwerk. In veel gevallen is de kennis en expertise van een individuele professional ontoereikend om tot oplossingen te komen voor de patiënt, zeker als ook co- of multimorbiditeit of multiproblematiek een rol speelt. Het realiseren van dit soort samenwerkingsverbanden is lastig, bijvoorbeeld omdat verschillende professionals niet vanzelfsprekend regelmatig met elkaar aan tafel zitten. Informatie-uitwisseling blijkt praktisch of principieel een horde. Bovendien is niet meer op voorhand duidelijk welke hulpverlener in the lead is.6 Het gevolg is dat zorgprofessionals deze afstemming nogal eens als ‘last’ ervaren die afleidt van de feitelijke zorg. Toch zijn dergelijke samenwerkende vermogens in toenemende mate onderdeel van hun takenpakket.7

Van medisch handelen naar verantwoord handelen

Een tweede transitie is dat de zorgprofessional in toenemende mate ook maatschappelijke agenda’s dient en de bijhorende administratieve en verantwoordingslasten op zich neemt. Dat varieert van het registreren van handelingen in het dbc-systeem in verband met kosten, tot het vastleggen van incidenten in verband met veiligheid. Professionals verschillen onderling van mening over wat wel en niet bij ‘het vak’ hoort. Zo zullen sommige medisch specialisten klagen over het registreren van allerhande kwaliteitsinformatie, terwijl anderen dit een logisch onderdeel van hun vak vinden. Dat besef zal zich breder moeten verspreiden, want medisch professionals werken aan maatschappelijke waarden (gezondheid, veiligheid, zuinigheid): ze dragen bij aan publieke gezondheid, via handelingen die veilig zijn, verantwoord en zonder onnodige verspilling. Dat betekent dat zogenoemde informatiehandelingen, dat wil zeggen registratie en verantwoordingshandelingen, een inherent onderdeel zijn van het werk van de zorgprofessional. Werken aan maatschappelijke waarde vereist verantwoording die breder is dan wat functioneel en direct toepasbaar is in de eigen beroepspraktijk. Dat gaat dus niet enkel om patiëntgebonden diagnose en behandeling, maar tevens om welke kosten worden gemaakt, welke kwaliteit wordt geleverd en of veilig en patiëntgericht wordt gehandeld.

Van behandelvaardigheden naar proactieve medische vermogens

Discussies rond ongenoegen focussen zich voornamelijk op (in)adequate systemen. Deze focus ontneemt het zicht op het vermogen van (teams van) professionals zélf.8 De derde transitie stelt dan ook dat professioneel werk steeds meer proactieve vermogens vraagt. In plaats van de focus op de individuele patiënt/cliënt, wordt medisch professioneel werk steeds meer een kwestie van het afwegen van meerdere belangen. Dat vraagt om aanvullende competenties. Het CanMeds- competentiemodel voor artsen is te zien als een vertaling hiervan, met meer nadruk op medisch leiderschap, ‘empowerment’ en proactiviteit.9 Die nieuwe competenties vereisen zicht op het stelsel waarbinnen de zorgprofessional opereert: een breder besef van contexten en dilemma’s. Professionals die de situatie overzien en het gevoel hebben de situatie te kunnen beïnvloeden, voelen zich beter en presteren daardoor ook beter.10 Voordat we daar zijn, moet er echter nog heel wat gebeuren. Te veel professionals zijn bijvoorbeeld nog te vaak vooral bezig met ‘het hoofd boven water houden’ en proactiviteit wordt soms al vroeg in de loopbaan in de kiem gesmoord.9

Tegelijkertijd zijn er ook al mooie voorbeelden. Zo schreven twee jonge dokters onlangs over de wens om op een moderne wijze invulling te geven aan hun professie: ‘Dokters die zich niet prettig voelen bij hun werk, die niet op een gelijkwaardige en constructieve manier hebben leren samenwerken en die zich niet verdiepen in de organisatie van het systeem waarin ze werkzaam zijn, leveren geen optimale patiëntenzorg’.11 Dat zijn signalen, die passen in de uitdaging om professionele vermogens meer op één lijn te brengen met (soms vergaande) veranderingen in de zorg.

Voorwaartse beweging

Het credo ‘deal met het systeem’ biedt interessantere vooruitzichten dan ‘weg met het systeem’. Als we dat iets breder trekken, dan kunnen we ook stellen dat ‘handel binnen beperkingen’ interessanter is dan ‘weg met alle lasten’, en dat ‘werk met en via anderen’ effectiever is dan ‘weg met druk (van anderen)’. Dat betekent nog steeds dat krachtige zorgsystemen en krachtig zorgbestuur en management cruciaal zijn, maar dat systemen en bestuur tevens moeten worden gevoed door moderne, competente medische professionals. Moderne professionals die beschikken over:

  • samenwerkende en interprofessionele vaardigheden;
  • een besef van de maatschappelijke waarde die ze leveren en
  • proactieve vermogens om met systemen, lasten en druk om te gaan.

De roep om minder systemen en lasten zien wij als een achterwaartse beweging die iets wil herstellen wat verloren is gegaan. Mede in het licht van maatschappelijke en medische ontwikkelingen pleiten we voor een voorwaartse beweging, waarin transities in medisch handelen worden geduid en gebruikt, zodanig dat professionals deelgenoot van deze transities zijn en blijven. Medische professionals zijn dan geen slachtoffers van veranderende systemen, maar geven actief mede vorm en inhoud aan de veranderingen. Veranderingen op waarde weten te schatten en ze weten te bespelen, dát vermindert ongenoegens.

auteurs

Mirko Noordegraaf, hoogleraar publiek management, departement Bestuurs- en Organisatiewetenschap (USBO), Universiteit Utrecht

Aline Bos, adviseur, onderzoeker, USBO, Utrecht

Marie-Jeanne Schiffelers, beleidsonderzoeker, trainer, adviseur, USBO, Utrecht

Idwer Doosje, junior docent, USBO, Utrecht

contact

a.bos@uu.nl

cc: redactie@medischcontact.nl

Geen belangenverstrengeling gemeld door de auteurs.

Dit artikel is een bewerking van een essay dat is geschreven voor de conferentie van de Raad voor Volksgezondheid en Samenleving (RVS) op 10 oktober: ‘De zorg van morgen: een waardevolle zorg’.


Literatuur

1. Van Dorresteijn M. (2015), Regeldruk in de zorg fors toegenomen

2. TNO & CBS (2015). Nationale Enquête Arbeidsomstandigheden 2014, CBS Leiden, Heerlen

3. Inspectie SZW (juni 2013), Hollen en stilstaan bij werkdruk, dát maakt zorg beter, Projectnummer A1065-A1067, Den Haag

4. Tonkens E. (2008). Herwaardering voor professionals, maar hoe? ROB lezing 9 september 2008

5. ‘Experiment Regelarm zorgt juist voor meer regels’

6. Commissie Hoofdbehandelaarschap GGZ (2015) Hoofdbehandelaarschap GGZ als Noodgreep, 18 mei 2015

7. Noordegraaf M. (2011). Risky business: How professionals and professional fields (must) deal with organizational issues. Organization Studies, 32 (10), 1349-71.

8. Noordegraaf M. (2015). Public Management: Performance, Professionalism and Politics. Palgrave Macmillan.

9. Voogt JJ, van Rensen ELJ, Noordegraaf M, Schneider M. (2015). Medisch leiderschap ontrafeld. Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde, 159 (A9123).

10. Bandura A. (1993). Perceived self-efficacy in cognitive development and functioning. Educational psychologist 28 (2): 117-48.

11. Verhulst A, Fuijkschot W. (2016, 13 juli) Medische professie verdient modernisering. Volkskrant


download dit artikel (pdf)

werk functioneren werkdruk
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Gerard M.J. Bos,

    internist-hematoloog, MUMC+ Maastricht

    Mirko Noordegraaf e.a. bepleiten een andere attitude van zorgprofessionals tegenover de toenemende regeldruk die zorgprofessionals ervaren. De roep om minder systemen en lasten zien Noordegraaf e.a. als een achterwaartse beweging. Zij vinden dat medi...sche professionals de nodige veranderingen actief mede moeten vormgeven. Dat lijkt me een goed streven. Zelf ken ik geen collegae die niet willen meewerken aan het verantwoorden van de maatschappelijke waarden en dus rekenschap willen afleggen over hun functioneren. De ergernis lijkt te ontstaan bij de ‘informatiehandelingen’ (begrip van Noordegraaf e.a.) die noodzakelijk geacht worden om te registreren of de kwaliteit, de patiëntgerichtheid en de patiëntveiligheid niet in het geding zijn. Deze informatiehandelingen – bijvoorbeeld om een patiënt te laten participeren in een studie of voor maatregelen rondom hygiëne in een zorginstelling – zijn veelal niet getoetst op hun validiteit. Er worden procedures getoetst die het proces monitoren, maar die feitelijk niet over de kwaliteit gaan. Hoe verliep het gesprek met de patiënt, werd deze niet onder druk gezet? Dat is van belang, maar er wordt gescoord of de patiënt wel op dezelfde dag als de arts een handtekening heeft gezet.
    De procedure wordt bepalend en niet de kwaliteit die we allemaal nastreven. De mensen die deze lijsten opstellen en controleren zouden zich daar eens druk over moeten maken. Niet alleen zorgverleners zullen een andere houding moeten ontwikkelen, ook de controlerende instanties. Monitoren zij wat de patiënt en de maatschappij ook echt van belang achten? Omdat de echte kwaliteit zo moeilijk meetbaar is, vervallen we in afvinklijstjes. Om dit te veranderen is niet alleen een andere attitude van de zorgprofessionals nodig, maar inventiviteit van alle betrokkenen. Als er wordt gemeten wat we willen weten, doen de zorgprofessionals mee.

    [Reactie gewijzigd door op 01-02-2017 11:31]

  • Jan Kums

    uroloog, zwolle

    Dit is een opiniestuk, je mag het er dus hartgrondig mee oneens zijn.
    De bewering dat de professional de administratieve en verantwoordingslasten op zich neemt is onjuist, die worden hem opgedrongen. Registraties kunnen best door niet-medici worden... gedaan. Ook het zogenaamde medisch leiderschap is ons allang ontnomen, het betekent nu dat we ons moeten laten gebruiken om de wensen en eisen van bestuurders en managers door te drukken.
    Er wordt zonder enige schroom beweerd, dat het focus niet op de patiënt moet liggen. Daar ben in nou juist dokter voor geworden!!
    In "voorwaartse beweging" blijkt de ware aard van de auteurs: Dokters, deal maar met het systeem.
    Zoals vaker gaan huisartsen ons voor in gerichte actie tegen dit beleid in het roer moet om. Laat andere zorgprofessionals hen steunen en soortgelijke actie ondernemen.

  • Roel Mus

    Radioloog, Nijmegen

    Een steriel verhaal vanuit een ivoren toren van mensen, die blijkbaar geen flauw idee hebben wat de problemen in de zorg zijn, maar wel pretenderen de oplossing te hebben. En die dan presenteren alsof ze het tegen stoute kleuters hebben: braaf zijn. ...
    Hoe durven jullie.

  • Marcel Grosfeld

    cardioloog

    De mensen met ""de poten in de klei" zien het altijd verkeerd; het systeem is namelijk maatgevend en daaraan moet alles aangepast , waarom begrijpen we dat nou niet?
    Omarm nou gewoon de bureaucratie, de experimenten met de waan van de dag en de finan...ciele kaders: het is NIET de patient die telt, die heeft immers al betaald. De dokter moet gewoon luisteren en zijn professionele handtekening zetten om de verantwoordelijkheid te nemen: dat heet "transitie"

  • Aad Cense

    psychiater, Stoutenburg

    Het gebruikelijke recept:
    1 negeer (objectiveerbare) systeemgebonden problemen
    2 individualiseer de problematiek
    3 psychologiseer het al dan niet in verhullende bewoordingen tot "klaag- of slechtoffergedrag"
    4 koppel er bij voorkeur nog een redenerin...g aan vast die je eigen verdienmodel beschermt

    En PS de werkelijke paradox is natuurlijk dat managementbullshit over managementbullshit slechts managementbullshit toevoegt, resp. echt niks oplost.

  • GJ Bonte

    Neuroloog, Dalfsen

    De neiging van Winters had ik ook, want er zitten nogal wat aannames in dit verhaal welke niets anders zijn dan modieuze en populaire kletspraatjes, zoals de vermeende almaar toenemende complexiteit van de zorg en het volgens de pseudogeleerden stee...ds weer gepropageerde panacee voor alle huidige problemen, namelijk de multidisciplinaire samenwerking, waaraan blijkbaar geen gevaren en nadelen kleven. Ik zou met evenveel gemak kunnen beweren dat de moderne opleiding faalt, niet in de laatste plaats doordat soortgelijke types als deze auteurs zich meenden daarmee te moeten bemoeien.

    Tot ik me realiseerde dat dit zinloos is in de strijd tegen deze epidemie van moderne en nietszeggende boterbabbelaars. En toen werd mijn reactie meteen een stuk korter en duidelijker.

  • borgstein

    arts, nl

    mag ik jullie verwijzen naar een paar artikeltjes die ik een tijd geleden heb geschreven:

    The invasion of the managers. THE LANCET, Vol 362 ,July 19, 2003, p256

    Patient-free hospitals. THE LANCET, Vol 363, March 6, 2004, p 830

  • H. Winters

    plastisch chirurg, opleider, Amsterdam

    De boodschap van dit artikel is weer duidelijk: overheid, verzekeraars en zorgmanagers moeten vooral niet luisteren naar de werkvloer, maar de werkvloer moet beter luisteren naar de zorgmanagers, overheid en verzekeraars!! De zorgverzekeraars, overhe...id en managers hebben het beste voor met de patiënten. Wij, de werkvloer, zijn egoïstisch, incompetent en willen niet meegaan met de moderne tijd. Wij doen het niet goed en daar zijn we zelf de dupe van. bovendien leveren we daardoor ook nog minder goede zorg!.....
    toch wel bijzonder om zo'n artikel te lezen. Ik had eerst de neiging om er punt voor punt op in te gaan, tot ik me realiseerde dat dit pure tijdverspilling zou zijn.

  • Maarten Vasbinder

    médico familiar e comunitario, Ubon Ratchathani

    Even googelen naar de auteurs geeft een aardig inzicht, waar deze onzin vandaan komt. Er zit zelfs een professor bij.

  • dolf algra

    mc blogger, rotterdam

    Kort samengevat: zie hier het gapende gat tussen de zorgelite en de werkvloer. Ook hier dus is de verzuchting. Live te volgen bij Medisch Contact

  • dolf algra

    MC blogger, rotterdam

    Wat gebeurt hier ? Over het gapende gat tussen 'zullie van daarboven' en 'wij hier beneden'

    Hoofdboodschap van Noordegraaf cs: zet gram om in positieve actie. Beweeg mee en sluit aan.

    Maar artikel blijkt in het geheel niet aan te slaan. Het berei...kt juist het tegenovergestelde. Werkvloer reageert geprikkeld. Bak negatieve reacties. Bij velen diep vanuit de tenen. Curieus

    Mijn associatie. Vrijwel hetzelfde gebeurde na positief bedoelde tweet van minister van der Steur aan politie nav Oud en Nieuw problemen. Teamchefs (werkvloer) reageerden geërgerd en geprikkeld met briljante tweet terug: Soms is het beter te zwijgen. En wel nu.

    Noordergraaf cs raken gevoelige snaar. Onbedoeld wellicht. Maar toch. Opvallend - naar mijn idee- maar wel van belang - is dat dit artikel bewerking blijkt te zijn van essay gepresenteerd op Raad van Gezondheid en Samenleving niveau (RVS). Zo'n beetje het hoogste landelijke beleids niveau dus. Dat geeft dus te denken.

    Want als ' zullie van daar boven' denken dat de ergernissen ' van ons hier beneden' - met louter 'voorwaartse beweging 'opgelost kan worden zie ik een heel diep gapend - wellicht onoverbrugbaar - gat tussen 'zullie en ons'

    Ik sluit me dus geheel aan bij de reactie van Stef Linsen: wat vinden de auteurs hiervan ?

    Zijn zij net zo benieuwd naar de oorzaak van deze gallige reactie - als van der Steur ? Lees bv: 'Na sneer van politie is Van der Steur ‘benieuwd’ naar wat ze precies willen- Elsevier.

    Ben benieuwd of ze de handschoen ( durven) op te pakken



  • Hanneke Kouwenberg

    nucleair geneeskundige, P/a Doetinchem

    Ik ben blij te lezen dat ik niet de enige ben die een verontwaardigd gevoel overhoudt aan dit artikel vol wollig managementjargon. Het is dan ook pure "gaslighting": de door ons gevoelde frustraties en aangedragen misstanden (zoals de vele kafkaëske ...Praktijkperikelen illustreren): het ligt aan ons, de zorgprofessional. Sterker nog: ons onze "zin" geven, door iets te dóén aan de ellende, leidt alleen maar tot nog meer regels en nog meer verontwaardiging! En zonder in te gaan op de feitelijke inhoud (de ervaren bureaucratie, de regeldruk, de hoge frequentie van burn-out in de populatie) volgt de verdraaiing: als wij ons nou gewoon naar het systeem zouden voegen, dan verdwijnen de problemen heus en wel als sneeuw voor de zon. (En als blijkt dat we dan nog niet eraan onderdoor gaan, legt het management de lat gewoon nóg een beetje hoger - het kan blijkbaar. Wij, op onze beurt zullen nog een beetje meer afgebrand, nog meer overspannen en nog meer murw zijn. En nog minder energie hebben voor verzet.)
    Dit is een smerig psychisch spelletje, een dat frequent door cluster B-persoonlijkheidsstoornissen wordt ingezet om slachtoffers een rad voor ogen te draaien. Maar de incidentie van psychopathie onder managers is dan ook, zoals wetenschappelijk is aangetoond, hoog.

  • dolf algra

    de werkplaats - denktank voor zorg en zekerheid, MC blogger- commentator, rotterdam

    Noordergraaf cs signaleren cq beschrijven een drietal knelpunten voor Het Grote Onbehagen.
    1. het systeem 2. de regeldruk/bureaucratie 3. te hoge (werk)druk

    Het recept om de ergernissen, ongenoegen en onbehagen tegen te gaan:
    1. Deal met het systee...m ipv weg met systeem;
    2. handel binnen gegeven beperkingen ipv weg met de regels;
    3. werk samen ipv tegen anderen.
    Kort samengevat in één zin: wees niet tegen, maar beweeg mee.

    Het zal ongetwijfeld met de beste bedoelingen zijn geschreven, maar staat naar mijn idee te ver af van de dagelijkse werkelijkheid. Wat ik mis de modder aan de schoenen, en het bloed aan de handschoen. Teveel een tekentafel beschrijving.

    Bovendien miskent het verschil in de 'belangen' die er spelen. "We" bestaat namelijk niet.

    Het recept heeft daardoor - naar mijn opinie - te weinig 'werkende' bestanddelen. Jammer - toch beetje gemiste kans. Er valt zoveel meer over te zeggen.




  • Jeanette Caljouw-Vos

    huisarts, Ridderkerk

    Luisteren naar zorgverleners, dát vermindert ongenoegens. Maar met dit artikel blijkt dat we nog een heeeeeele lange weg hebben te gaan.

  • J. Schreiber

    anesthesioloog, Maastricht

    Betreffend het cruciale van een krachtig zorgbestuur en management: Tijdens mijn carrière binnen de zorg (inmiddels meer dan 20 jaar waarvan meer dan 10 als medisch specialist) ben ik tot nu toe nog geen enkel patiënt tegen gekomen die vanwege de kwa...liteit van het management voor een bepaalde zorginstelling of ziekenhuis had gekozen maar alleen vanwege de kwaliteit en reputatie van de zorg en de zorgprofessionals van de desbetreffende instelling.

  • stef linsen

    psychiater, nijmegen

    Geachte auteurs,
    hoe voelt u zich naar al deze erg negatieve reacties??
    Baalt u of voelt u zich gesterkt in uw indruk dat de gezondheidszorg werkers zelf het probleem zijn?

    Ik heb wel een tip: loop eens ergens een week mee en schrijf dan nog eens ...een artikel daarover.

  • Menno Oosterhoff

    psychiater, THESINGE Nederland

  • Wim van der Pol

    ziekenhuisapotheker np, Delft

    Clusters, transities, focussen, ........ ik haak al af. Zo'n stuk lees ik sowieso niet meer. Derhalve geen inhoudelijke reactie.

  • Bart Bruijn

    Huisarts, Streefkerk

    "Jongens, niets aan de hand, het ligt aan jullie zelf. Alleen wat anders tegenaan kijken en zorgen dat je je vaardigheden wat aanpast en ziedaar.... het paradijs. Jullie, fossielen, houden het zelf in stand."

    Wat een bureaustoelgezwets!

    Gelukkig st...ond de term die mij in een gillende en kwijlende idioot zou hebben veranderd er niet letterlijk in, maar het hele .... ehm .... artikel ademt wel deze term.

    Alles wat nodig is is een 'paradigma shift'. AAAAAAAAAAH *kwijl*.

  • M. Giezeman

    Anesthesioloog, Zeist

    Verantwoording afleggen, werken in teamverband, allemaal prima. Maar wanneer komt men tot het inzicht dat management een dienende, faciliteerde taak heeft. De managers zijn er voor de (zorg)professionals, niet andersom.
    Het is dus nogal pretentieus v...an de auteurs om de oplossingen van de problemen bij de artsen te leggen. ook bij het management is een cultuuromslag nodig, van "krachtig zorgbestuur en management" naar "ondersteunend bestuur en management met een visie".

  • christel rombouts

    Huisarts, zevenaar

    Wat een bizar stuk.. dus jonge dokters (zoals ik) die graag veel meer tijd bezig zouden willen zijn aan de patiënt houden een achterwaartse beweging in stand.... auteur is zelf arts??? Of 1 van de managers/sociale wetenschappers waar wij juist tegen ...ageren?

  • Maarten Vasbinder

    médico familiar e comunitario, Ubon Ratchtahani

    Het enige wat dit stuk bij mij teweeg brengt is ongenoegen over zoveel praats en zo weinig inhoud. Geen gemiste kans echter. Er is geen kans in deze kakelloterij, omdat regen winnende loten zijn.
    Stel deze vier prietpraters eens een jaar te werk als... verzorger in een verpleegtehuis tegen de daar geldende salarissen. De rest van wat ze nu krijgen kan dan aan de zorg besteed worden, zoals collega Bonte zeer terecht opmerkt.
    De zachte sector heeft van de zorg, en niet alleen die, een onhandelbare moloch gemaakt, waarvan juist diegenen die zorg nodig hebben, de dupe zijn, maar dat lijkt niet te deren. Helaas hebben momenteel dit soort kletsmajoors de macht, een macht die ze nooit vrijwillig zullen afstaan. Dogma, domheid en middelmaat regeren. Einde "Verlichting".

  • jos rensing

    huisarts, den haag

    Als ik de auteurs van dit onsamenhangend betoog goed begrijp betogen zij kort samengevat: zorgprofessionals hebben geen probleem, zij zijn een probleem. En sociaal wetenschappers zijn de oplossing.

  • HJ Voerman

    internist, Heemstede

    Een onbegrijpelijk stuk. Problemen worden opgelost door er op een andere manier naar te kijken. Ook de drie kenmerken van de moderne professional komt zo uit het managementboek. Samenwerken doe ik al jaren. Maatschappelijke meerwaarde bestaat niet in... het gesprek met de patiënt. En pro-actief kijken gaat niet als er geen macht is om pro-actief te zijn. De oplossing is volgens de auteurs: krachtig management. Juist iets waar we vanaf moeten. En wat de CanMeds betreft: we proberen al jaren die juist te benadrukken tijdens de opleiding. Ben je dan eenmaal klaar als specialist dan wordt je tot onmondige verklaart die alleen richtlijnen moet toepassen en indicatoren invullen. Ik ben het met de conclusie van dhr Bonte dan ook volledig eens.

  • GJ Bonte

    Neuroloog, Dalfsen

    Uit "The Black Swan" van Nassam Nicholas Taleb:

    “There are some people who, if they don’t already know, you can’t tell ’em,” as the great philosopher of uncertainty Yogi Berra once said. Do not waste your time trying to fight forecasters, stock anal...ysts, economists, and social scientists, except to play pranks on them. They are considerably easy to make fun of, and many get angry quite readily. It is ineffective to moan about unpredictability: people will continue to predict foolishly, especially if they are paid for it, and you cannot put an end to institutionalized frauds. If you ever do have to heed a forecast, keep in mind that its accuracy degrades rapidly as you extend it through time.

    Wellicht kunnen we het salaris van deze vier beter direct aan de zorg besteden. Dat is in ieder geval één ergernis minder en lijkt me een bijzonder zinnige bezuiniging.

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.