Blijven leren
Plaats een reactieTijdens mijn opleiding tot arts en later huisarts, heb ik menigmaal een oudere collega horen zeggen: ‘Hoe langer je in dit vak zit, hoe meer je je realiseert hoe weinig we weten.’ Dat leek me toen vooral oudemannenpraat, een soort excuus voor het feit dat hun kennis niet meer up-to-date was. Inmiddels weet ik beter.
Maakt u zich niet meteen zorgen, ik heb me onlangs nog zonder problemen geherregistreerd, en qua kennis red ik me, geloof ik, nog best. Maar elke dag weer merk ik dat er nog zoveel is wat we niet weten of in ieder geval niet precies. En dus gebruik ik het volgende cliché inmiddels ook: ik leer nog elke dag bij, gelukkig maar.
De wetenschappelijke verenigingen hebben het aanpakken van deze kennishiaten tot speerpunt gemaakt, daartoe aangespoord door een commissie van de Federatie Medisch Specialisten. Ze hebben bijna allemaal een ‘kennisagenda’ opgesteld, dus een soort hiatenlijst, om de eigen zorg blijvend te evalueren. Hoe ze dit aanpakken, leest u in Achter het Nieuws. De ene vereniging is daar verder mee dan de andere, waardoor ook weer van elkaar geleerd kan worden. Het aantal onderzoeksvragen dat het resultaat is van deze exercitie is indrukwekkend en doet ons opnieuw realiseren dat we nog best veel niet weten. Het is een illusie te denken dat het beantwoorden van al die vragen op korte termijn gaat lukken. Het is echter grote winst dat er op gestructureerde wijze aandacht voor komt, waarbij het updaten van de hiatenlijst een vast onderdeel wordt. Want waar vragen worden beantwoord, zullen er vast ook weer nieuwe opkomen.
Remo Largo, een Zwitserse kinderarts, kan dat alleen maar bevestigen: tussen 1974 en 2005 leidde hij de Zürcher Longitudinalstudien, een longitudinaal onderzoek dat sinds 1954 loopt en waarbij ruim zevenhonderd kinderen van hun geboorte tot hun 18de jaar zijn gevolgd. Marieke van Twillert interviewde hem. Over een leven lang leren gesproken.
Er is nog zoveel wat we niet weten
- Er zijn nog geen reacties
