Laatste nieuws
E.E. Vleugel
1 minuut leestijd

Blijf bij mij (2)

Plaats een reactie

De psychiatrie is frequent het mikpunt van ongezouten kritiek (MC 13/2010: 576). Dat psychiatrische stoornissen op het niveau van de etiologie en pathogenese moeilijk zijn te ontrafelen, dat een deel van de stoornissen niet kan worden genezen, dat onze medicamenten vervelende bijwerkingen kunnen opleveren en dat psychotherapeutische behandeling tijd en inspanning vergt, is wat mij betreft niet de verklaring.

Ieder medisch specialisme kent aandoeningen die niet zijn te genezen en zelfs niet zijn te behandelen, ook al wordt de etiologie en pathogenese bekend verondersteld. Therapieën zijn meestal niet zonder bijwerkingen en leiden soms zelfs tot overlijden. Maar niemand neemt het de chirurg kwalijk dat hij gehele organen of lichaamsdelen verwijdert met de tumor, terwijl er feitelijk geen adequaat antwoord is op de tumor die het orgaan of lichaamsdeel bedreigt. Niemand neemt het de neuroloog kwalijk dat hij wat betreft de behandeling van aandoeningen, vaak in verlegenheid moet blijven. Niemand neemt het de internist kwalijk dat veel mensen zich iedere dag moeten spuiten om in leven te blijven. Niemand neemt het de reumatoloog kwalijk dat hij uiteindelijk weinig antwoord heeft op de chronische pijnen van mensen, het vergroeien van gewrichten en op de beperkingen in het functioneren, om maar te zwijgen over de vernietigende effecten van de medicamenten die hij voorschrijft.

Toch uit men dergelijke kritiek schijnbaar alleen jegens de psychiatrie. Dat de psychiatrie wel degelijk wetenschappelijke evidence heeft vergaard, lijkt bovendien niet te
leiden tot andere inzichten bij sceptici.

Het dualistisch denken in lichaam en geest levert kennelijk nog steeds een prettig soort duidelijkheid op. Het wordt echter verwarrend nu blijkt dat psychische processen wel degelijk een stoffelijk substraat kennen en
dat bij psychiatrische stoornissen neurobiologische veranderingen optreden. De vraag hoe de ziel zich verhoudt tot het stoffelijke bestaan wordt hiermee ook op losse schroeven gezet en maakt wellicht de existentiële crisis compleet. Dit zijn echter slechts speculaties, want ik tast in het duister.

Amsterdam, april 2010

E.E. Vleugel, psychiater


Naar de Brievenrubriek

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.