Arts liegt niet over euthanasie (2)

In een artikel in Medisch Contact (MC 11/2007: 466) betoogt rechtssocioloog John Griffiths dat artsen euthanasie (meer dan) trouw melden en dat onderzoeken die uitwijzen dat slechts de helft van de euthanasiegevallen wordt gemeld, berusten op verschil in definities en op ‘methodologisch drijfzand’. Als bewijs voert de auteur het aantal euthanasiemeldingen bij het CBS aan dat ongeveer op hetzelfde niveau ligt als het aantal meldingen bij de toetsingscommissies. Ook stelt hij dat het CBS sinds 2003 euthanasie in de doodsoorzakenstatistieken opneemt.

Dit is niet juist. Het is wel juist dat op het doodsoorzakenformulier (het B-formulier) van het CBS sinds 2003 de mogelijkheid bestaat om euthanasie aan te kruisen. Deze mogelijkheid bestaat echter alleen voor de gemeentelijk lijkschouwer in de rubriek niet-natuurlijke dood. Dus als euthanasie niet bij de gemeentelijk lijkschouwer wordt gemeld, wordt deze rubriek ook niet aangekruist. De arts die een euthanasie niet meldt, zal op het B-formulier de onderliggende ziekte opgeven als doodsoorzaak. Dat er in werkelijkheid sprake was van het euthanasie, is voor het CBS niet te achterhalen.

Dat de cijfers van de toetsingscommissie euthanasie en het CBS ongeveer gelijk zijn, ligt voor de hand. Want de gemeentelijk lijkschouwer meldt deze zaken zowel bij de toetsingscommissie als bij het CBS. Dat het aantal meldingen bij het CBS iets lager ligt, wordt waarschijnlijk veroorzaakt doordat de lijkschouwer af en toe verzuimt een B-formulier in te vullen.

Ik beweer niet dat artsen liegen. Maar de ingenieuze berekeningen uit de losse pols die Griffith en zijn medewerkers hebben gemaakt en waaruit moet blijken dat artsen alle euthanasiegevallen keurig melden, berusten toch echt op een methodologisch foutje.

Amsterdam, maart 2007

C. Das, gemeentelijk lijkschouwer GGD Amsterdam