Nee je hoeft niet naar huis vannacht
Plaats een reactie5, 4, 3, 2, 1, 0! Laat maar los. En nog een hap – houd vast! Kin op je borst, ja zo! 10, 9, 8, 7… Het gaat heel goed, heel goed! Ja! En weer even ontspannen. Laat maar los.
Het is haar eerste bevalling. Ze is in opperste concentratie. Soms vangt ze een wee verkeerd op, met holle rug. Samen met de verloskundige roep ik dan in haar oor wat ze moet doen. Rustig uitleg geven is er namelijk niet bij tijdens een wee.
Komt hij weer! Adem in, houd vast. En 10, 9, 8, 7…
Ook ik houd mijn adem in. Beetje gênant eigenlijk, als ik erover nadenk. Blijf maar ademen Mara, alles onder controle, gelukkig hoef je zelf niet te bevallen. Eerst leek het coachen en aanmoedigen overdreven, maar inmiddels maakt het niets meer uit. Ik zit er helemaal in en de bevalling is in volle gang. Een plukje zwart haar verschijnt en verdwijnt. De oma in spe heeft er al wel twintig foto’s van gemaakt.
Nieuwe hap lucht, grooote hap. Ja, zo! Het begint al op te schieten! 5, 4, 3…
Tussen de weeën door ligt ze er rustig bij. Een radiootje speelt muziek, meegenomen van huis. Bløf, Acda & De Munnik en Marco Borsato zingen ons toe. Het heeft wel iets huiselijks. Oma is minder rustig en loopt rondjes door de bevalsuite. De aanstaande vader heeft constant tranen in zijn ogen, zogenaamd door de hooikoorts. We zijn er bijna…
En dan, eindelijk, een koppie. Ik mag het aanpakken, en mijn vingers onder de schouders haken. Doodeng – maar zo leuk! De verloskundige geeft me een knipoog. Met een vloeiende beweging geven we het kleine, frommelige mannetje voor het eerst aan zijn moeder.
Het is vrijdagavond, half twaalf. Mijn vrienden zitten in de kroeg. Ik heb avonddienst bij de verloskunde. Wat is coschappen lopen toch bijzonder.
- Er zijn nog geen reacties
