Eerste lijn wil tijd, geld en vertrouwen voor nazorg kanker
1 reactieZorgverleners uit de eerste lijn, zoals huisartsen, kunnen een grotere rol spelen in de nazorg voor patiënten met kanker. Maar vanuit de medisch specialisten is er weinig vertrouwen en de huisartsen hebben weinig tijd en geld.
Dat concludeert Nivel na het bestuderen van de bestaande literatuur op het gebied van nazorg bij kanker in de eerste lijn, en gesprekken met patiënten, huisartsen (acht), verpleegkundigen, fysiotherapeuten, medisch specialisten (acht) en vertegenwoordigers van zorgverzekeraars.
De huisartsen geven aan al betrokken te zijn bij nazorg voor patiënten met kanker, waarbij ze veelal een afwachtende houding aannemen en in actie komen als een patiënt zich meldt met klachten. Bij een grotere en meer proactieve rol voor huisartsen, bijvoorbeeld in de vorm van nacontroles of emotionele ondersteuning, is wat de huisartsen betreft financiering, deskundigheidsbevordering en compensatie voor de toegenomen werkdruk nodig.
Volgens Nivel zien medisch specialisten nazorg door huisartsen veel minder zitten. Zij geven aan dat huisartsen een gebrek aan oncologische kennis en vaardigheden hebben en een gebrek aan tijd. Bovendien vinden ze dat patiënten de voorkeur geven aan nazorg en nacontrole in het ziekenhuis. De psychologische en sociale ondersteuning vertrouwen ze wel toe aan de huisarts. Ook zouden huisartsen beter telefonisch bereikbaar moeten zijn.
Simone Paauw
Nivel: Substitutie bij nazorg voor kanker gaat niet vanzelf
Lees ook:
W.J. Duits
Bedrijfsarts, HOUTEN Nederland
In dit stukje valt een zinsnede op "Bovendien vinden ze dat patiënten de voorkeur geven aan nazorg en nacontrole in het ziekenhuis". Als de medisch specialisten dit constateren, dan is het kennelijk ook de wens van de patiënt. Kennelijk is de patiënt... er niet aan toe om naar de huisarts te gaan? En hoe zit dat met de "huisarts", vroeger was dat per definitie één persoon, dat is zeker geen garantie meer in onze huidige gezondheidscentra.
Dit vraagt om onderzoek bij patiënten, wat wil de patiënt? En waarom wil de patiënt niet naar de huisarts, als die dat ook kan doen? En kan de huisarts dat wel? Is inderdaad een specialist niet veel gespitster op eventuele recidieven? Maar is het ook niet veel vertrouwenwekkender voor de patiënt als iemand die echt kennis van zaken heeft zegt dat het goed is?
Kortom, nog te veel vragen om te kunnen zeggen dat nazorg beter naar de huisarts kan.