Multidisciplinaire behandelketens: hoe makkelijk wil je het hebben?

Voorzitterscolumn

Specialisten ouderengeneeskunde hebben veel ervaring met en kennis van het multidisciplinair werken dwars door de ketens. Een absolute meerwaarde. Vanuit deze gedachte heeft een instelling voor ouderenzorg een polikliniek voor uuntingtonpatiënten opgezet. Daarin wordt de expertise van een academisch ziekenhuis, in combinatie met de expertise uit de ouderenzorg ingezet om mensen met de ziekte van Huntington in de thuissituatie te behandelen en hun netwerk te begeleiden.

De polikliniek is bedoeld voor mensen bij wie de ziekte van Huntington al is vastgesteld. Omdat de zorg voor huntingtonpatiënten vaak zwaar is voor de omgeving, wordt ook het netwerk van de patiënt nauw betrokken en begeleid. Daarnaast is de polikliniek vraagbaak voor externe behandelaren of mantelzorgers van patiënten die niet bij de polikliniek bekend zijn.

Bij het eerste consult wordt de patiënt (die altijd komt met mantelzorger) gezien door een neuroloog, specialist ouderengeneeskunde, ergotherapeut, maatschappelijk werker, psycholoog en logopedist voor anamnese en onderzoek. Na deze ochtendsessie lunchen de logopedist en de ergotherapeut met de patiënt en de mantelzorger om in een rustige ambiance een eetobservatie te doen. Hierna wordt in een multidisciplinair overleg de probleemanalyse besproken en een zorg-/behandelplan opgesteld. Dezelfde dag nog volgt een gesprek tussen de patiënt, diens mantelzorger, de specialist ouderengeneeskunde en de casemanager waarin akkoord wordt verkregen voor het zorg-/behandelplan.

Als zo’n proces nou eens vaker
en makkelijker zou kunnen…

In de uitvoering van het zorg-/behandelplan heeft de specialist ouderengeneeskunde de eindverantwoordelijkheid voor de inhoud en de casemanager voor de organisatie van de zorg. De huisarts blijft de hoofdbehandelaar. De specialist ouderengeneeskunde richt zich primair op de ziekte van Huntington en overlegt altijd met de huisarts. Zijn positie is vergelijkbaar met die van een specialist in het ziekenhuis. Alleen legt hij meer nadruk op het stroomlijnen, afstemmen en regisseren van de zorg door alle betrokkenen. Ongeacht of ze uit de academische setting, de thuiszorg, de mantelzorg of de huisartsenpraktijk komen.

De inzetbaarheid van een specialist ouderengeneeskunde in een dergelijk multidisciplinair team is vanwege de diversiteit aan achtergronden en kennisniveau van de professionals, de brede problematiek en de bewaking van continuïteit in beleid van grote meerwaarde.

Daarnaast is het uitzetten van de zorg in de academische-ouderenzorg-eerstelijnsketen tevens een duidelijke meerwaarde voor de patiënt én voor de eerstelijnsbehandelaren en de thuiszorg.

Hierdoor komen de meest hoogwaardige kennis en expertise in een rechte (streng bewaakte) lijn door de keten naar de leefomgeving van de patiënt. Recht naar de eerste lijn. Daar waar de patiënt zich veilig moet weten, in de vertrouwde handen van hulpverleners die hem al jaren kennen. Daar wordt die extra kennis aan toegevoegd. Als zo’n proces nou eens vaker en makkelijker zou kunnen…

Mieke Draijer, voorzitter Verenso