Gedoogregistratie
1 reactieIntegratieve kindergeneeskunde: Een revolutionaire vernieuwing van de (kinder)geneeskunde? Of pure kwakzalverij waar korte metten mee gemaakt moet worden?
Afgelopen december verscheen een artikel in het themanummer van het Tijdschrift voor de Kindergeneeskunde over ‘integratieve kindergeneeskunde’. Daarin staat het volgende, ik citeer: ‘Integratieve kindergeneeskunde heeft meerwaarde omdat er niet alleen naar lichamelijke klachten en ziekten wordt gekeken, maar ook naar aspecten als ontwikkelingsfase, persoonlijkheidsstructuur en gezins- en schoolsituatie en dat er vervolgens mét patiënt en ouders tot een behandeling wordt gekomen. Integratieve geneeskunde is een volgende stap in de evolutie van de geneeskunde.’ En: ‘Er zou voldoende bewijs zijn dat een healing environment, bijvoorbeeld aromatherapie, bijdraagt aan genezing en aan welbevinden van de patiënt.’
Aldus de initiatiefnemers en uitvoerders in het Complementary and Alternative Medicine themanummer.
Is integratieve kindergeneeskunde een volgende stap in de evolutie van de geneeskunde?
Onlangs publiceerde Artsennet de reactie van kinderarts Jan Peter Rake op dit artikel. Aan de hand van een casus toont Rake nuchter de consequenties van, laten we eerlijk zijn, deze kwakzalverij in de kindergeneeskunde. De in de casus gestelde diagnose van een ‘bioresonant’ laat zich inderdaad gemakkelijk raden; een (pseudo-) diagnose als voedselallergie doet het immers goed bij talloze kwalen. Overigens niet alleen bij kinderen. Rake vindt de bewering dat integratieve kindergeneeskunde meerwaarde heeft vanwege de biopsychosociale aanpak (deden we dat al niet decennia lang?) een regelrechte diskwalificatie van de reguliere kindergeneeskunde. En zo is het ook!
Wat mij, als secretaris van de HVRC, van het hart moet? Dat een themanummer over ‘integratieve geneeskunde’ geheel geschreven is door (geregistreerde) medisch specialisten! Hun langdurige wetenschappelijk gefundeerde opleiding ten spijt, zijn de auteurs kennelijk in staat moeiteloos over te schakelen naar de alternatieve hoek om onbewezen behandelwijzen te propageren.
Mijn stelling: laat de Registratiecommissie Geneeskundig Specialisten (RGS) zich toeleggen op het bewaken van de (wetenschappelijke) kwaliteit van de opleidingen en van de beroepsbeoefenaren. Dan kan korte metten worden gemaakt met complementaire alternatievelingen (lees: kwakzalvers). Niet gedogen, maar pas (her-)registreren als aan alle voorwaarden is voldaan.
We weten inmiddels allemaal hoe het met dat andere gedoogbeleid is afgelopen.
Gerk van Staveren
Secretaris registratiecommissie KNMG
C.N.M. Renckens
vrouwenarts i.r., HOORN NH
Van Staveren velt een hard oordeel over medisch specialisten, in dit geval kinderartsen, die zich afgeven met de zogenaamde integratieve geneeskunde. Hij vraagt zich terecht af hoe mensen met zo’n lange wetenschappelijke opleiding zich tot dergelijke... geneeswijzen aangetrokken voelen en kennelijk probleemloos omgaan met het gebrek aan wetenschappelijk bewijs en het ontbreken van een fysiologische basis van die geneeswijzen. Het probleem is serieus. In een recente steekproef (Vlieger, 2011, Eur J Pediatr) onder 343 van de 1450 leden (24%) van de Nederlandse Vereniging voor Kindergeneeskunde (NVK) bleek dat 39% van de kinderartsen zelf wel eens gebruikmaakt van een vorm van CAM en dat 30% af en toe een patiënt verwijst naar een CAM-therapeut. Dat zijn vrij alarmerende cijfers, die vragen om een reactie van het bestuur van de NVK en/of haar visitatiecommissie. Met Van Staveren vraag ik mij af hoe dergelijke dissidente collega’s tijdens kwaliteitsvisitaties worden beoordeeld en hoe zijn hun herregistratie regelen als zij niet eens lid zijn van de NVK zoals de pionier van de integratieve geneeskunde ons land Von Rosenstiel.