Feedback, zuurstof voor een dokter - Voorzitter NVVG
2 reactiesZonder goede feedback over het effect van je handelen kun je als dokter niet goed functioneren. Deze feedback wordt soms onvoldoende gegeven of is niet goed ingeregeld.
Laat ik als voorbeeld chronische zieken en het behoud van werk nemen. Dit is ‘core business’ voor verzekeringsartsen. Dit blijkt ook wel uit een recent SER-rapport. Hierin wordt gesproken over 5,3 miljoen chronische zieken in 2011 waarvan meer dan een derde multimorbiditeit heeft en een derde (waarschijnlijk grotendeels overlappend) een uitkering krijgt, vaak een arbeidsongeschiktheidsuitkering. Dit zijn al snel ruwweg twee miljoen potentiële feedbackmomenten.
In ons sociale zekerheidstelsel is geformaliseerd dat verzekeringsartsen na twee jaar ziekteverzuim van een werknemer beoordelen of de curatieve collega’s en de bedrijfsarts de juiste behandeling en begeleiding hebben ingezet. Een uitgelezen moment dus om feedback te geven. Hoe vaak hebben wij als verzekeringsarts namelijk niet het idee dat zieke werknemers adviezen krijgen die niet of onvoldoende bijdragen aan terugkeer naar of behoud van werk. Denk bijvoorbeeld aan een patiënt met nekklachten na een auto-ongeval die ongerust blijft na een bezoek aan de SEH. En hierdoor gaat immobiliseren, waardoor chronische klachten kunnen ontstaan met vaak (langdurig) ziekteverzuim als gevolg. Met betere voorlichting had dit wellicht voorkomen kunnen worden.
Ongewild ontstaat hierdoor dus soms meer ziektelast en productiviteitsverlies. Zou feedback alle betrokkenen niet helpen om zich meer bewust te worden van het effect van hun (niet) handelen? En zouden wij als verzekeringsartsen dan ook niet meer feedback kunnen ontvangen? Met als mooi bijeffect dat er ook meer draagvlak kan ontstaan voor onze oordelen.
In het genoemde SER-rapport over chronisch zieken lijkt het echter wel of wij deze formele rol in ons sociale zekerheidsstelsel niet hebben. Wij worden in dit advies in ieder geval niet als partij meegenomen. Dit maakt het niet makkelijker om (op een hoger niveau) feedback te geven. Wakker worden, VWS en SZW!
Wij dienen echter ook de hand in eigen boezem te steken. Wij focussen soms te eenzijdig op de rechtmatigheid van een claim en verzuimen onze rol als feedbackgever, middels de terugkijkfunctie, voldoende waar te nemen. We zouden dus nog meer aan participatie van cliënten kunnen bijdragen, wat ook in financieel opzicht meer zou opleveren, en dus doelmatiger zou zijn.
Waarschijnlijk kent iedere dokter wel een verhaal waarin doelmatigheid in de zorg tekortschiet. Alle reden om te kijken hoe we dit met z’n allen kunnen verbeteren. Misschien ligt de sleutel wel bij de a(n)iossen. Het is bekend dat als je hen bewust maakt van de geldstromen en inefficiënties in de zorg, je een levenslange attitude kweekt gericht op doelmatigheid. Dit is ook het uitgangspunt in het nieuwe ‘bewustzijnsproject’ van de KNMG. Deze (aanstaande) artsen verwonderen zich bij uitstek ook over de gang van zaken en kunnen door deze observaties te delen de beroepsgroep verrijken. Ook dat is noodzakelijke feedback.
Rob Kok, voorzitter NVVG
<b>Federatienieuws 16 2016</b>
Arnold Schriemer
bedrijfsarts, Delden
Collega Rob Kok vestigt als nieuwe voorzitter van de NVVG in zijn column ‘Feedback, zuurstof voor een dokter’ de aandacht op het door verzekeringsartsen geven van feedback aan bedrijfsartsen en aan curatieve collegae. Hij betoogt dat zij zich daardoo...r meer bewust worden van de effecten van hun handelen. De toon van zijn column is positief. Door goede feedback kunnen we van elkaar leren.
Ik ben blij met zijn eerste column, omdat deze zicht kan geven op een verandering in de wijze waarop bedrijfsartsen nu feedback ontvangen van verzekeringsartsen. Die feedback komt maar al te vaak in de vorm van een loonsanctie, bijvoorbeeld als de verzekeringsarts bij een WIA-aanvraag van oordeel is dat de bedrijfsarts tijdens de re-integratie onjuist gehandeld of geadviseerd heeft.
Ik maakte zelf mee dat de oordelende verzekeringsarts niet met argumenten en wetenschappelijke evidence te vermurwen was. De vervolgens uitgedeelde loonsanctie, waardoor de werkgever de evident zieke en arbeidsongeschikte medewerker een jaar langer het loon moest doorbetalen, was gebaseerd op vermeende onjuiste advisering van mijn kant. Dat leidde dus tot een kras op mijn relatie met deze werkgever. Die overigens weer verdween toen de loonsanctie in een bezwaarprocedure ingetrokken werd.
Deze wijze van feedback geven voldoet niet aan de basisregels zoals die aan de medische faculteiten onderwezen worden. Het lijkt meer op dresseren. Waarbij de stok waarmee de bedrijfsarts bestraffend wordt geslagen regelmatig een richtlijn is. Die wordt zonder oog voor omstandigheden zo eenzijdig uitgelegd dat het niet volgen van de richtlijn tot een sanctiegrond leidt. Althans, dat is de beeldvorming. Hierdoor komt het draagvlak van onze richtlijnen onder druk te staan.
Zoals gezegd, de column van Rob Kok is positief. Als we van elkaar lerend een dialoog kunnen gaan voeren, dan wordt feedback inderdaad zuurstof voor de dokter!
algra
zelfstandig bedrijfsarts - adviseur- blogger, rotterdam
Feed back per ommegaande dan maar : interessante column, die te denken geeft !
Open vraag: want hoe kan het nou dat de verzekeringsartsen zo weinig zijn 'mee genomen 'in het SER advies chronisch zieken ?
Zomaar 'somewhere in between '?
Wie het w...eet mag het zeggen.