Een inspirerende treinreis

Op dit moment reis ik naar het jaarlijkse Muntendam-symposium van het Kenniscentrum Verzekeringsgeneeskunde in de Rode Hoed, waar nu voor de elfde keer – en ik citeer – ‘verzekeringsartsen, bedrijfsartsen, beleidsmakers, onderzoekers en andere geïnteresseerden kennis kunnen nemen van ontwikkelingen en initiatieven op het gebied van innovatie, onderzoek en onderwijs in de verzekeringsgeneeskunde’.

Het zijn sowieso mooie dagen voor de academisering van de verzekeringsgeneeskunde.

Een aantal hoogtepunten uit afgelopen maanden: op 23 november promoveerde verzekeringsarts Peter van Muijen op het onderwerp kanker en werk.¹ In tijden dat steeds meer mensen met kanker overleven, is participatie, en werk in het bijzonder, van groot belang, ook voor artsen buiten het domein arbeid en gezondheid! Op 6 december promoveerde collega Chantal Gielen, aios in ons vak, op een cardiothoracaal onderwerp: bloedverlies bij hartchirurgie. Zij maakte in 2014 al de overstap naar de verzekeringsgeneeskunde en zij is zeker niet de enige collega die de laatste jaren de keuze voor ons mooie vak heeft gemaakt. Bij de VG-dagen, onze wetenschappelijke dagen in november, bleek een op de vijf deelnemers aios te zijn. Gielen rekent in een interview af met het Calimero-effect dat nog weleens aan ons hangt en zij vertelt beeldend over wat voor haar het vak van verzekeringsarts zo aantrekkelijk maakt: de gevarieerdheid (van de pathologie), naast een goede werk/privé-balans.²

De gevarieerdheid van het vak, weliswaar beschreven voor de psychiatrie, zag ik ook mooi terug in een interview met psychiater Dirk de Wachter in dit blad (MC 49/2016: 14). Zijn pleidooi voor normaliteit geldt een-op-een ook voor ons vak. Dikwijls stellen wij als verzekeringsartsen de vraag of de arbeidsongeschiktheid enkel en alleen voortkomt uit ziekte of dat ook niet aan ziekte gerelateerde factoren een belangrijke rol spelen.

Er waait een nieuwe (wetenschappelijke) wind en het zijn daarmee mooie tijden voor de verzekeringsgeneeskunde, mijmer ik verder op het spoor. Maar het kan nog mooier. Zou het niet prachtig zijn als we samen met bedrijfsartsen het domein arbeid en gezondheid nog meer smoel zouden geven? Dit vergroot nog meer de gevarieerdheid en aantrekkelijkheid van onze beide vakken, en legt ook naar de toekomst een goede basis voor verdere samenwerking. Iets wat voor de BV Nederland van groot belang is om participatie van mensen met een aandoening te verhogen. Want zoals Loesje al zei: ‘Waarom moeilijk doen als het samen kan’? Het was een inspirerende treinreis.

Rob Kok, voorzitter NVVG

Noten:

1. http://kcvg.nl/images/kcvg/onderzoek/proefschriftpetervanmuijen23112016.pdf

2 http://www.kcvg.nl/images/kcvg/nieuws/interviewcg17112015.pdf