De samenleving komt de spreekkamer in - voorzitter LHV

 Omdat de huisarts vaak het eerste aanspreekpunt en een vertrouwenspersoon is voor patiënten, komen ook allerlei maatschappelijke problemen automatisch de huisartsenpraktijk binnen. Daardoor zijn huisartsen vaak niet alleen bezig met de situatie van de individuele patiënt, maar worden ze ook geraakt door de achterliggende problematiek. Denk aan medisch-ethische kwesties zoals de abortuspil en euthanasie en de laatste tijd nadrukkelijk ook het vraagstuk van de groeiende stroom vluchtelingen.

Als je kiest voor het huisartsenvak, kies je nadrukkelijk voor een positie dicht bij de patiënt en dus ook dicht op ontwikkelingen in de samenleving. Ik hoor van veel huisartsen dat ze dat ook juist mooi vinden aan het vak. Dat betekent natuurlijk niet dat dat altijd alleen tot vreugde stemt, soms brengt het ook moeilijkheden met zich mee. Lang moeten rondbellen om een verpleeghuisbed te vinden die door bezuinigingen minder beschikbaar zijn; een patiënt helpen de tijd te overbruggen omdat er lange wachttijden zijn in de ggz; voor huisartsen helaas allemaal herkenbare beelden. Hier wordt de kostbare huisartsentijd nodeloos belast.

Dat zien we nu ook bij het vluchtelingenvraagstuk. Veel huisartsen zijn het afgelopen jaar ingesprongen op de toenemende behoefte aan huisartsenzorg voor vluchtelingen. Er waren natuurlijk al huisartsen via het Gezondheids Centrum Asielzoekers (GCA) aan de slag in asielzoekerscentra. Maar nu er op veel plekken (crisis)noodopvang is opgezet, zijn er veel meer huisartsen nodig. Ik vind het bemoedigend om de animo onder huisartsen te zien om ook voor de mensen op deze locaties goede spoedzorg te garanderen.

Als huisarts kies je voor een positie dicht bij de patiënt

Daar zaten echter nog wel wat haken en ogen aan. In het begin ontbeerde de noodopvang vaak belangrijke faciliteiten. Als LHV hebben we namens de achterban gepleit voor goede voorzieningen, zodat bijvoorbeeld de inzet van de tolkentelefoon in de noodopvang wordt vergoed en de overdracht van medische gegevens vanuit de noodopvang naar de reguliere COA-opvang wordt verbeterd.

We zien nu dat de uitdagingen zich verplaatsen naar de gewone huisartsenpraktijk. Er is aangekondigd dat vluchtelingen met een verblijfsvergunning versneld moeten uitstromen van asielzoekerscentra naar reguliere woningen. Daarmee zullen ze voor huisartsenzorg terechtkomen bij omringende praktijken. Maar organisatorisch is dat nog niet goed geregeld. In de dagpraktijk wordt de tolkentelefoon niet standaard vergoed. Terwijl, als je mensen versneld laat vertrekken uit azc’s, ze vaak de Nederlandse taal nog niet goed machtig zijn. Ook zijn veel van deze mensen niet (tijdig) verzekerd, waardoor de vergoeding van de zorg niet goed geregeld is. Om dit soort zaken op te lossen, hebben we gezorgd voor een spoedoverleg met het ministerie van VWS.

Hoewel nog niet alles goed geregeld is, zien we ook hier dat huisartsen hun rol pakken om deze groep mensen te helpen. Die taakopvatting verdient het gekoesterd te worden. Daarom zetten wij nu alles op alles om de organisatorische perikelen op te lossen, zodat huisartsen zich kunnen focussen op het leveren van goede zorg die juist vluchtelingen heel erg nodig hebben.

Ella Kalsbeek

voorzitter Landelijke Huisartsen Vereniging