Touch me not

Is Touch me not een documentaire of is het fictie? Of is het bewust een mengeling van beide? Na een tijdje daagt het: de Roemeense Adina Pintilie koos kennelijk voor het tweede. Ze maakte zo een ongemakkelijke, soms shockerende en confronterende, en soms tergend irritante, maar op andere momenten weer heel sterke en ontroerende film.

Vier hoofdpersonen volgt ze: alle verlangend naar lichamelijke intimiteit, maar tegelijk daarin ook beperkt door angsten en weerstand, of door hun lichaam. Een vrouw die geen aanrakingen duldt, tast met een mannelijke sekswerker, een transseksuele sekswerker en een sekstherapeut haar grenzen af en probeert die te verleggen. De imponerende Christian Bayerlein, geplaagd door een sterk gedeformeerd lichaam ten gevolge van een spierziekte, laat zien dat hij desondanks een behoorlijk normale seksuele relatie met zijn vrouw Grit heeft. We volgen verder Tomas, haarloos ten gevolge van alopecia universalis, en de maakster zelf, in therapeutische sessies en indringende gesprekken, inclusief kinky bondage.

Soms vraag je je af: is dit egomane navelstaarderij? Op het belangrijke filmfestival van Berlijn vonden ze van niet: daar kreeg deze non-lineair vertelde film dit jaar de hoofdprijs. Buiten kijf staat de kwaliteit van de geluidsband, met intrigerende muziek van Einstürzende Neubauten – wie kent ze nog?