Perfect sense - David Mackenzie

Liefde zonder zintuigen

Ergens halverwege de film Perfect sense roept een wetenschapper vertwijfeld: ‘I think it’s OK to panic now.’ Dat is een zin die niemand graag hoort, maar het is op dat ogenblik een volkomen terechte constatering. Want artsen, nee alle wereldbewoners, staan voor een raadsel: een mondiale epidemie maakt dat langzaam maar zeker mensen hun zintuiglijke functies verliezen. Steeds voorafgegaan door een epidemisch paroxysme van verdriet, honger, woede of lust.

Je zou de film kunnen zien als een gedachte-experiment: wat zou er gebeuren met de menselijke beschaving als wij eerst onze reukzin, dan onze smaak, vervolgens ons gehoor en uiteindelijk ons zicht zouden verliezen, en op het laatst alleen nog over de tastzin kunnen beschikken? Het antwoord op die vraag is niet een apocalyptisch spektakel, zoals het recente Contagion, waarin een zeer besmettelijke, letale ziekte de mensheid teistert en de maatschappij ontwricht. We komen ook nooit te weten welk ziekteproces de afbraak van de zintuiglijke functies veroorzaakt. De handeling blijft bovendien grotendeels beperkt tot een achterafbuurtje in het Schotse Glasgow. Af en toe zien we wat er in de rest van de wereld gebeurt; een neutrale dagboekstem onderbreekt daartoe het verhaal.

Perfect sense is vooral de geschiedenis van de grote liefde tussen een kok en een epidemiologe (beide beroepen zijn uiteraard niet toevallig). In het licht van de gestage uitval van hun zintuigen is het een liefde tegen de klippen op. Stof dus voor melodrama en romantiek zou je zeggen, maar regisseur David Mackenzie weet zich op bewonderenswaardige wijze te beheersen. Hij vertelt een ontroerend verhaal: hoe alle hoop op betere tijden weliswaar vervliegt, maar menselijkheid, of zo u wilt de liefde, niet. Ook niet als de wereld eindigt in volstrekte duisternis. - Henk Maassen

Perfect sense draait nu in de bioscoop. Meer informatie op Filmladder.nl

Trailer Perfect Sense

Scoop | Scoop - Films

Gezien? Beoordeel deze film: