Ondertussen in Dopamine City
Plaats een reactie
Ondertussen in Dopamine City, DBC Pierre (vertaling: René Kurpershoek), Podium, 432 blz., 25 euro.
Hoofdpersoon in de onorthodoxe roman Ondertussen in Dopamine City van DBC Pierre is voormalig rioolwerker Lon Cush. Het riool, dat afvoersysteem van het vuil der beschaving, ‘was hem altijd goedgezind geweest’, totdat de introductie van robotontstoppers (‘Kroko’s’) menselijke inzet overbodig maakte. Op menselijk vlak zit het ook tegen: gescheiden, twee dochters pus een ex-schoonmoeder die de voogdij van de kinderen opeist. Vooral 9-jarige dochter Shelby-Ann is een kwelling: grofbesnaard, stronteigenwijs, dreinend en zeurend. Lon geeft uiteindelijk toe aan haar nukken en schenkt haar een mobieltje. Vanaf dat moment verandert hun leven én de structuur van de roman. DBC Pierre introduceert dan een opmaak in twee kolommen, met links het verhaal van het gezinsleven en rechts louter newsfeeds die Shelby-Ann uit haar mobiel tovert. In die nieuwsberichten kan de auteur zijn stilistisch vermogen tot satire volledig uitbuiten. Die berichten gaan bijvoorbeeld over een vrouw die zwanger raakte door een tissue uit een vuilnisbak, bier drinken dat gunstig is voor de menopauze, bijensteken die voor natuurlijk fillers zorgen en de ontdekking van een stof die celveroudering tegengaat. Allemaal gebaseerd op ‘wetenschap’. Kortom, de organistische overdaad aan (pseudo)nieuws die zo kenmerkend is voor onze informatiesamenleving, waarbij de grens tussen realiteit en virtuele werkelijkheid vervaagt en uiteindelijk verdwijnt. In deze absurde, dystopische wereld regeren algoritmen. Er is echter een uitweg mogelijk, zo blijkt. Hoe? Via het riool.
- Er zijn nog geen reacties
