Never Gonna Snow Again

Never Gonna Snow Again, nu in de bioscoop.

Op een grijze, herfstige ochtend verschijnt een mysterieus persoon, Zhenia, in een Poolse gated community die daar aan de slag gaat als masseur, of beter nog als genezer, trooster, hypnotiseur, misschien zelfs als kwaadaardige magiër (getuige de openingsscènes) die de existentiële zorgen van de welgestelde hogere klasse – althans tijdelijk – wegneemt. Zoals die van de drankzuchtige vrouw die de stress van haar gezinsleven niet aankan, de terminaal zieke man, of van de weduwe die haar man heeft gecomposteerd in de tuin. De Poolse film Never Gonna Snow Again van Malgorzata Szumowska en Michal Englert zinspeelt op allerlei thema’s: de fysieke en mentale druk van het moderne leven, maar ook op de angst voor vreemdelingen, de klimaatverandering, ja zelfs op de gevolgen van Tsjernobyl. In wezen is het een ironisch, maar ook wreed sprookje, waarin de troostende ‘heler’ allerminst een heilige heiland is: ook hij is niet vrij van demonen uit zijn verleden. Volgens maakster Szumowska zijn de behoeften van al haar personages gerelateerd aan hun lichaam: ze willen daarom een ontspannende massage. Mensen geloven volgens haar in trucs en wonderbaarlijke diëten uit angst voor de finaliteit van de dood. ‘Zhenia overstijgt het lichamelijke en raakt iets meer aan, waardoor zijn cliënten een andere dimensie kunnen betreden, buiten deze realiteit.’ Het slot van de film is poëtisch en geheimzinnig: het leven als een goocheltruc.