Nagelaten gedichten

Nagelaten gedichten, Koenraad Goudeseune, Atlas Contact, 94 blz., 22,99 euro.

bestellen

‘Laat mij, bij wijze van spreken, een kwieke terdoodveroordeelde zijn die eerder dan zijn beul klaarstaat op ’t schavot en hem nog grijnzend vraagt: Waar bleef je, excellentie?’ Hiermee eindigt het allerlaatste gedicht van Koenraad Goudeseune (1965-2020).

Kort nadat bij deze Vlaamse dichter en schrijver darmkanker was vastgesteld koos hij voor euthanasie. Zijn Nederlandse collega Benno Barnard noteerde op 9 december 2020 over hem: ‘De voorbije nacht stuurde hij mij nog een aantal gedichten en besloot met de mededeling dat hij er straks om half twaalf niet meer zou zijn.’ Met Rob Schouten, een andere collega, schreef Barnard de boeiende inleiding bij Nagelaten gedichten.

De cyclus ‘Laatste woorden’ (21 sonnetten) vormt het tweede aangrijpende deel van de bundel. Met de dood voor ogen vormt poëzie voor Goudeseune, auteur van vijftien boeken waaronder negen gedichtenbundels, een natuurlijke uitlaatklep voor gedachten en gebeurtenissen zoals zijn aftakeling (‘Ik raak maar niet gewend aan mijn nieuwe uiterlijk’), berusting (‘Ik verkas straks naar een kist’) en afscheid (‘Ik hield het bij een Cubaanse sigaar’). In ‘Ik heb voor niks geschreven’, de dubbelzinnige titel van het eerste deel (vijftig sonnetten), klinkt zijn levenslange miskenning door. Doordrongen van vergankelijkheid doet Goudeseune in het titelgedicht van het tweede deel toch nog ‘een allerlaatste gooi naar licht’ en in ‘Overtocht’ vraagt hij zich af waarom sneeuw op bergtoppen wel een eeuwig leven is gegund.