La última tierra

In de Paraguayaanse film La última tierra zijn het de beelden die het verhaal vertellen. Geen woord wordt er gesproken in dit portret van een oude man die zijn stervende vrouw verzorgt. Tjilpende vogels, knisperend vuur en andere natuurgeluiden omlijsten zijn eenzaamheid. Close-ups van zijn handelingen benadrukken de alledaagsheid, inspanning en droefheid ervan. Filmmaker Pablo Lamar speelt met licht, geluid en symboliek. Het kijken van de film vergt van de toeschouwer evenveel geduld en concentratie als het verzorgen van een ernstig zieke. Maar is evenzo de moeite waard. - Babs Verblackt