Internationaal Film Festival Rotterdam (IFFR)

Op het programma van de 49ste editie van het Internationaal Film Festival Rotterdam (IFFR) dat op 22 januari van start gaat en duurt tot en met 1 februari staan ook nu weer allerlei titels over ziekten, zorg en zorgverleners. Zes tips.

1 In Terminal Sud van Rabah Ameur-Zaïmeche volgen we een dokter in een niet nader omschreven Noord-Afrikaans land (Algerije?), waar politieke chaos heerst en niemand vertrouwd kan worden. De arts, behept met een drankprobleem, maakt er het beste van. Het thema is goed: hoe blijf je trouw aan je artseneed én tegelijktertijd politiek neutraal. De uitwerking is helaas nogal wisselvallig: sommige scènes ogen onbeholpen en zijn onnodig traag, andere hebben emotionele impact.

2 Little Joe van Jessica Hausner vertelt van een gentechnologisch gemanipuleerde kamerplant die – u leest het goed – gelukkigmakend stuifmeel loslaat. De bijwerkingen zijn niet mals: de gebruikers van de plant veranderen in zombies die behalve geluk geen andere emoties meer kunnen voelen. Deze ongewone, in stilistisch opzicht verrassende en spannende sciencefictionfilm stelt enigszins onthecht de hedendaagse geluksindustrie, het toenemend gebruik van antidepressiva en genetische modificatie aan de kaak.

3 Een sympathieke, goed geacteerde film is de Deense A Perfectly Normal Family: prepuber Emma groeit op in een ‘normaal’ gezin, maar als haar vader,Thomas, wil transformeren naar Agnete, raakt ze volledig van slag. Regisseur Malou Reymann weet waarover ze het heeft: ze groeide zelf op met een vader die transvrouw werd. Helaas onderbreekt ze haar film – eigenlijk een reeks losse scènes, met overigens een kortstondig Nederlands tintje – soms wat nodeloos met homevideo’s uit de tijd dat alles nog koek en ei was in het gezin.

4 Nog een film over een ontwrichte familie is het melancholieke Synapses van Chang Tso-chi (Taiwan): als de jonge Xiao Meng de gevangenis verlaat moet ze vaststellen dat haar vader en haar zoon haar niet meer herkennen. De eerste omdat hij in de zes jaar dat ze vastzat dement is geworden, de tweede omdat hij nog maar een baby was toen ze, door toedoen van haar foute vriendje, werd opgepakt. De mooie, zij het wat lange film laat zien hoe het leven verandert en tegelijkertijd doorgaat bij enorme tegenslag.

5 Babyteeth, de debuutfilm van Shannon Murphy, gaat over de ontwrichting die ernstige ziekte met zich meebrengt. De doodzieke Milla vindt haar eerste (en ongetwijfeld laatste) grote liefde in een drugs dealende jongen genaamd Moses. Een tearjerker, inderdaad, maar geen ‘gewone’, al was het maar omdat de gebruikelijke bucketlistclichés worden vermeden. Natuurlijk zien vader (psychiater) en moeder (ooit een muzikaal wonderkind) de liefde van Milla niet zitten. Maar hoe realistisch is dat als je weet dat je dochter binnen afzienbare tijd zal overlijden?

6 Het festival vertoont ook documentaires. Tip: Les heures heureuses van Martine Deyres. Tijdens de Tweede Wereldoorlog kwamen 45 duizend psychiatrische patiënten om in Franse ziekenhuizen. Slechts in één instelling, in Saint-Alban, een dorp in Midden-Frankrijk, overleefde iedereen. Daar deden ze aan een nieuwe vorm van psychiatrie. Over hoe de strijd tegen de nazionderdrukker veranderde in een strijd tegen alle vormen van onderdrukking en opsluiting.

Zie voor alle info: iffr.nl