Emma wil leven
1 reactie
Anorexia
Na zes jaar anorexiapatiënt geweest te zijn, kiest de 18-jarige Emma voor het leven. Maar dan is het al te laat: de schade aan haar lichaam is te groot. Haar laatste weken heeft ze zelf gefilmd, samen met haar verzorgers. In de documentaire Emma Wil Leven – vertoond tijdens een Anorexia Special op NPO 3 – komt iedereen aan het woord: Emma zelf, haar verzorgers, behandelaars, artsen, ouders en vriendinnen. HM
Emma Wil Leven, te zien op 22 november om 21.20 uur op NPO 3.
-
Henk Maassen
Henk Maassen studeerde biologische psychologie aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Hij werkte kortstondig als onderzoeksassistent en daarna als (freelance) journalist/redacteur voor tal van bladen en uitgeverijen en als voorlichter voor de Tweede Kamer. Sinds 1999 is hij redacteur bij Medisch Contact, met speciale belangstelling voor psychiatrie en neurowetenschappen, sociale geneeskunde en economie van de gezondheidszorg. Henk stelt wekelijks de Media & cultuur-pagina’s samen.
Sebastiaan van Jole
Medisch student, Groningen \ Rotterdam
Tijdens het gesprek na het zien van de indrukwekkende documentaire 'Emma wil leven' vielen mij op: de ervaringsdeskundigen die na hun anorexia-ervaring begrip en nabijheid als essentieel onderschrijven.
Alle maar's en geciviliseerde alternatieven d...ie vervolgens - ook na erkenning van de limitaties van het amc tegenover een buitenlandse sociaal-maatschappelijke verantwoorde zorgonderneming - door professionals worden opgeworpen komen, zeker op tv, op mij en anderen over als onnodige afwijking van patient-centered care.
Hier nog een ervaringsdeskundige: zonder begrip en nabijheid kan ik me geen effectieve behandeling voorstellen. Where is the love? Economisch argument dat verder onderzoek waard is: empathie verlaagt de kans op burn-out onder zorgprofessionals terwijl een patient die zich begrepen voelt waarschijnlijk beter zal 'kunnen voldoen' aan de nieuwe positieve definitie van gezondheid. Win-win-win situatie voor wie een innovatieve mindset omarmt.
Ik zie de commentaren over managers en de scarcity of limited resources zoals tijd en geld. Kunstmatige limitaties opleggen aan menselijke interactie verlaagt het vertrouwen tussen patiënt en behandelaar - dit zorgt voor slechtere uitkomsten, duurdere uitkomsten. De laatste keer dat ik iemand begreep kostte dit geen geld. Zie alinea 1 waar ervaringsdeskundigen toch de meeste waarde aan hechten.
Laten we stoppen met praten over patient-centered care als we deze discrepantie niet eens trachten recht te zetten.