Een mooi einde

In de korte documentaire Een mooi einde zien we hem fluitend de duinen inlopen: oud-natuurkundige Johan Brinkman. Johan (76) woont met zijn vrouw Annie in een zorgcentrum in Egmond aan Zee. Hij heeft alzheimer, en is zich daar pijnlijk van bewust.

Hij vergeet waar het boek ligt dat hij net nog in handen had (niet toevallig Swaabs Wij zijn ons brein), zijn administratie is een chaos. ‘Ik leef in een andere wereld dan de echte’, weet hij. ‘Wat gebeurt er als het nog erger wordt?’ Het is de vraag waar het echtpaar mee worstelt. Samen, maar ook in gesprekken met de huisarts, met de specialist ouderengeneeskunde, met de dominee, met hun kinderen. Johan laat de mogelijkheid van euthanasie nadrukkelijk open, maar ‘nu geniet ik nog’. Het is pas zover als hij zijn naasten niet meer herkent, zo leest hij vol emotie zijn wilsverklaring voor. Als hij geen boek meer kan lezen. Als hij apart moet wonen van Annie. Hun band is sterk, al mist zij het leven dat zij hadden. ‘Ik wil mijn man terug’, zegt zij haast smekend. ‘Ik wil het kind niet dat hij nu is.’ Hij is niet meer de Johan die zij ooit trouwde, geeft hij toe. ‘Maar nu wel’, reageert zij, want de mist lijkt even opgetrokken. Een ontroerende film. - Joost Visser

Kijk 'Een mooi einde' hier terug