Een kap van afschuw
Oorlogspoëzie van verpleegkundigen
Plaats een reactie
Een Kap van Afschuw / A Cap of Horror, Leo van Bergen, Uitgeverij dt, 192 blz., 19,95 euro.
Voor de fraai uitgegeven, tweetalige bundel Een Kap van Afschuw / A Cap of Horror selecteerde en vertaalde medisch historicus Leo van Bergen veertig gedichten en een sonnettencyclus die verpleegkundigen schreven over hun ervaringen in de Eerste Wereldoorlog. Zoals ic-verpleegkundige en psycholoog Margo van Mol in haar inleiding opmerkt, maakten de schrijfsters met deze gedichten ‘tijdsbeelden, ervaringen en emoties’ wereldkundig. Dat ze nog een snaar raken, moet de schok der herkenning zijn, terwijl er, schrijft historica Sophie De Schaepdrijver in een tweede inleiding, toch ook afstand is: ‘Een vrouw schrijft een gedicht vol zeer herkenbaar verlangen: “kus me tot mijn mond niet meer kussen kan.” (…). Maar een ander schrijft dan weer een vers dat bevreemdt en tilt het lijden naar sacrale hoogten: “Het zal pas hoog in de Hemel zijn / Dat al jullie namen worden genoemd.”
Vaak hakt de poëzie erin, inderdaad, zij het soms wat pathetisch voor onze moderne oren: ‘Een massa menselijk afval is aangespoeld,/Gedragen door een bloedrood getijde,/Sommigen zullen de wilde zeeën nooit meer trotseren –/ Hen leggen wij respectvol terzijde,/Anderen worden met liefde hersteld en/ Varen weer weg om waar dan ook te strijden.’
Alle dichteressen kregen een korte biografie. Waarom het allemaal Britten zijn en geen Duitsers legt Van Bergen uit in zijn inleiding.
- Er zijn nog geen reacties
