Drii Winter

Drii Winter, nu (vanaf 1 september) in de bioscoop, daarna via Picl.

Drie winters lang duurt de liefde tussen de beresterke, stille Marco en Anna, een alleenstaande moeder die als serveerster/postbode de eindjes aan elkaar knoopt in een Zwitsers bergdorpje. Als Marco een hersen­tumor blijkt te hebben, verandert zijn gedrag. Het dorp bemoeit zich ermee. Zal hun prille relatie standhouden?

In deze mooie, trage film is een speciale rol weggelegd voor het schitterende berglandschap rond Isenthal, in de nabijheid van het Vierwoudstedenmeer.

Filmmaker Michael Koch scheidt de verschillende delen van het verhaal door, een tikje surreëel, een koor te laten zingen tegen het decor van een meer of een steile rotswand. De moderne tijd is beperkt aanwezig. Anna doet weliswaar aan fitness in het dal, maar terug in de bergen lijkt de tijd stil te staan: hooien, koeien insemineren, alpenweides omhekken – het is handwerk. De Zwitserse regisseur brengt dit aandachtig in beeld, bijna als een documentaire. Daarmee brengt hij met Drii Winter een wat melancholische ode aan het leven van de bergboeren.