De beentjes van Sint-Hildegard
Of nepdement
Plaats een reactieDat cabaretier Herman Finkers een film heeft gemaakt (scenario en hoofdrol) samen met regisseur Johan Nijenhuis kan niemand zijn ontgaan.
Centraal in het Twentse De beentjes van Sint-Hildegard staat het echtpaar Jan (dierenarts) en Gedda (gepromoveerd universiteitsdocent), 35 jaar getrouwd, kinderen het huis uit. Gedda houdt zóveel van Jan dat hij het er benauwd van krijgt. Het blijkt een erfelijke kwestie, want Gedda’s moeder is al net zo. Zoals op de begrafenis van Gedda’s vader wordt opgemerkt: ‘Je bent 63 jaar getrouwd geweest met oma Sinie. Maar nu heb je rust.’ Het is het soort goedmoedige, talige grappigheid waar Finkers patent op heeft. Dat geldt ook voor situaties: Jan fingeert dementie en laat zich om de overweldigende zorg van zijn vrouw te ontvluchten opsluiten in een – hoe paradoxaal – verpleeghuis. Dat lijkt wel wat op Dimitri Verhulsts roman De Laatkomer waarin een gezonde man zich ook in een verpleeghuis laat opsluiten. Die hakt er flink in bij de lezer; bij Finkers blijft het allemaal wat vriendelijker, en medisch gezien ongeloofwaardiger.
Over de voorzichtige symboliek van de heilige Hildegard van Bingen versus de mythe van de mannenverslindende Lorelei mag u na het zien van deze goedgemaakte, bitterzoete film, met de nadruk op zoet, zelf uw gedachten laten gaan.
Nu in de bioscoop.
-
Henk Maassen
Henk Maassen studeerde biologische psychologie aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Hij werkte kortstondig als onderzoeksassistent en daarna als (freelance) journalist/redacteur voor tal van bladen en uitgeverijen en als voorlichter voor de Tweede Kamer. Sinds 1999 is hij redacteur bij Medisch Contact, met speciale belangstelling voor psychiatrie en neurowetenschappen, sociale geneeskunde en economie van de gezondheidszorg. Henk stelt wekelijks de Media & cultuur-pagina’s samen.
- Er zijn nog geen reacties
