Cléo de 5 à 7

Het is dinsdag 21 juni, 17.00 uur, 1960. Cléo, een populaire chansonnière, is in afwachting van de uitslag van een medisch onderzoek. In de zwart-witklassieker Cléo de 5 à 7 uit 1962 van Agnès Varda (wier Visages Villages momenteel in de bioscoop draait) zijn we bij haar, gedurende anderhalf uur. Haar eigen voorgevoel plus de voorspelling van een waarzegster, meteen aan het begin van de film, beloven niet veel goeds: ze vreest dat ze kanker heeft. Ze loopt door de drukke straten van Parijs, van de Rue de Rivoli naar het Salpêtrière ziekenhuis. En we zijn getuige van haar ontmoetingen in een café, een rit in een taxi, een bezoek aan haar appartement en aan een bioscoop. Belangrijker nog is dat de kloktijd gelijk is aan de filmtijd en dat die op een suggestieve manier tegenover de subjectieve tijdsbeleving van Cléo wordt gezet. Dat maakt de film tot een nerveuze beleving van de tijd – tot aan het moment dat Cléo de uitslag krijgt van de medische tests. Intussen probeert ze elke gedachte aan mogelijke lichamelijke aftakeling en dood te verdrijven, en krijgen wij – zoveel jaren later – een mooi tijdsbeeld. 

Cleo de 5 à 7 is verkrijgbaar op dvd en via iTunes