Na ruim zeven jaar namens de beroepsgroep van de arbeids- en bedrijfsgeneeskundigen deze column in Medisch Contact te hebben mogen schrijven, vandaag mijn laatste bijdrage. Tijd voor een nieuw gezicht, en ook tijd voor een nieuw geluid, rond in essentie hetzelfde beleid.
Het had zo’n prachtige sportzomer moeten worden, met een oranje tintje. Het EK-voetbal in Oekraïne en Polen. Nee, nu even geen echte politieke boycot – hoewel het met de mensenrechten van voormalig minister-president Julia Timosjenko slecht gesteld is – want ons oranje moet zich natuurlijk ten volle kunnen ontplooien!
Als u dit leest zijn 750 van de 2000 bedrijfsartsen in Nederland bijeen op de jaarlijkse Bedrijfsgeneeskundige Dagen.
Uit een recent rapport van UWV blijkt dat vorig jaar een zeer sterke daling is opgetreden van het aantal mensen dat een vast arbeidscontract kreeg aangeboden. Een daling van niet minder dan 97 procent.
De gevolgen van de diverse vormen van marktwerking beginnen voelbaar te worden. Arbodiensten, uitgemergeld door de tucht van de Europese aanbestedingsmethodieken, laten enkele tientallen bedrijfsartsen afvloeien, terwijl er een tekort aan bedrijfsartsen aanstaande is!
Op vrijdag 4 november verzamelde zich een bont gezelschap van leden van het federatiebestuur/voorzitters van beroepsverenigingen, vertegenwoordigers van colleges en herregistratiecommissies, en andere beleidsbeïnvloeders in KNMG-verband voor de jaarlijkse denktankbijeenkomst.
Al langere tijd schrijf ik op deze plaats over de noodzaak om optimale zorg voor alle werkenden gestalte te geven: of je nu als werknemer werkt bij een bedrijf waar ‘alles goed geregeld is’, dan wel in het MKB of wanneer je als zzp’er je bijdrage levert aan de economie van de BV Nederland.
Het is niet van de krantenpagina’s weg te slaan: de discussie over het verhogen van de pensioenleeftijd. Is er aan werknemerszijde nu wel of geen akkoord?
Onlangs woonde ik in Amsterdam een lezing bij van prof. dr. A. Burdorf van het Erasmus MC getiteld: ‘Door werken gezond’. Subtitel: gezondheid, werk en vergrijzing, bouwstenen voor duurzame inzetbaarheid.
In mijn vorige column ‘Overheid, betaal mee aan opleiding bedrijfsarts’ maakte ik u deelgenoot van mijn zorgen over de haalbaarheid van de instroombehoefte aan bedrijfsartsen de komende jaren.
De afgelopen weken heeft het Capaciteitsorgaan een goed doortimmerd rapport uitgebracht over de benodigde artsencapaciteit.
Tijdens de eerste jaren van mijn medicijnenstudie dacht ik al: ik wil ook andere dingen doen dan ‘alleen’ het behandelen van ziekten.
Enkele weken geleden organiseerde het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid een ontmoeting tussen jongeren met een Wajong-uitkering en professionals die te maken hebben met jongeren en re-integratie.
Na mijn vorige column, waarin ik uiteenzette dat individuele arbeidsgerelateerde zorg voor iedereen beschikbaar zou moeten zijn en dat je dat moet onderscheiden van arbeidsomstandighedenzorg/advisering aan bedrijven, kwam de FNV met een persbericht over een werknemersarts en een bedrijfsarts.
We hebben allemaal moeten toezien hoe de emoties in het verstandshuwelijk Balkenende-Bos de overhand kregen. Gevolg is nu dat we leven in een land dat geen vertrouwen meer heeft in zijn politieke leiders.
In mijn column voor Medisch Contact van 5 november 2009 – Gezond de AOW in: uw bedrijfsarts helpt – meldde ik al dat er kanttekeningen zijn te zetten bij de zwareberoepenregeling die het kabinet in het leven heeft geroepen in het kader van de verhoging van de AOW-leeftijd.
Het onderwerp was even niet van tv en radio weg te slaan: de verhoging van de AOW-leeftijd. Woedetranen van Agnes Jongerius vanwege werkgevers die opeens uitgepraat waren.
Heeft u de nieuwe H1N1-griep al te pakken? Ook niet? Zou u het liefst nú de infectie hebben, speculerende dat het virus nu nog niet zo krachtig is, of juist niet? Een vaccin komt er immers aan. Bij wie gaat u dat halen?
Met een zekere regelmaat wordt in beleidsnota’s en -stukken gewag gemaakt van het feit dat de samenwerking tussen bedrijfsartsen en huisartsen of klinisch specialisten te wensen over laat. En inderdaad, het zal niet altijd goed gaan, maar ik wil u de goede ervaringen die ik recent had, niet onthouden.
In het vroege najaar van 2008 werd de NVAB positief verrast door de adviesaanvraag van minister Klink aan onder andere de SER over de manier waarop het parallelle belang tussen individu en samenleving bij het thema ‘preventie’ goed kan worden vormgegeven.
Bent u ook zo wakker geschud? Eerst was the sky the limit. Door het inblazen van lucht in de aandelen- en onroerendgoedmarkt klotste het geld over de balies van de banken. De consument werd aangezet tot steeds meer lenen. De economische motor draaide op volle toeren. Arbeidskracht was schaars.
Van der Velden c.s. geven een heldere uiteenzetting van de aspecten die aan de orde komen tijdens ‘besmettingsrampen’ (MC 5/2009: 202).
Er is de laatste tijd veel over het elektronisch patiëntendossier geschreven. Vanuit de behoefte aan adequate informatie bij acute zorg is het idee geboren voor het elektronisch medicatiedossier en het elektronisch waarneemdossier.
Hoe is het op je afdeling, Jan? Nou, dokter, eerlijk gezegd niet zo best. Wat dan, Jan?
Ik neem u even mee terug naar het late voorjaar van 2005.
