‘Tijdens de covidpiek stonden alle zakken met afval van de intensive care op de gang. Je liep ertegenaan en je kon er eigenlijk niet meer omheen. Dat deed wel pijn. Dat heeft voor mij de noodzaak om groener en duurzamer te werken in de zorg nog groter gemaakt.'
‘Onzeker word ik van de afwijzingen. Sinds vorig jaar ben ik aan het solliciteren. Situaties waarin ik met dertig gelijkgestemden op dezelfde baan solliciteer, zijn geen uitzondering. Ik moest iets anders verzinnen om niet over twee jaar nog in dit schuitje te zitten,’ vertelt Heleen Snijders. Voor de podcast Stem van de dokter spreek ik chirurg Heleen Snijders, klinisch geriater i.o. Roos van der Zwan en kno-arts Rose Marijn Teeuw over de arbeidsmarkt voor startende medisch specialisten. Een belangrijk onderwerp. Heleen is net klaar met de opleiding tot chirurg en solliciteert zich suf. Het hele sollicitatiecircus zorgt bij haar voor stress en onzekerheid.
De verhalen die ik tijdens werkbezoeken hoor, blijven bij mij naklinken. Het meest werd ik geraakt door de verhalen over agressie op de spoedeisende hulp (SEH), de verpleegafdeling en de intensive care (ic) van het ziekenhuis.
De afgelopen tijd krijg ik steeds vaker vragen over hoe de FMS omgaat met artsen die online desinformatie verspreiden over het coronavirus. Hoe ga je om met dit opmerkelijke fenomeen?
Terwijl we in de ziekenhuizen met een enorme inhaalslag bezig zijn om alle uitgestelde zorg in te halen, komt een deel van de startende medisch specialisten maar moeilijk aan het werk. Zoals chirurg Jeroen, met ruim veertien jaar opleiding en een specialisme in de maag- en slokdarmchirurgie. In een jaar tijd heeft hij achttien keer gesolliciteerd. Niks lukte.
Het vaccinatietempo gaat omhoog en de cijfers van het aantal ziekenhuisopnames laten een dalende trend zien. Nog niet zo lang geleden was het heel spannend.
In het stemhokje denk ik terug aan het afgelopen jaar. Een jaar waarin we als medisch specialisten leiderschap hebben getoond. Een jaar waarin we onmisbaar bleken en hebben aangetoond hoe goed we in een crisis onder hoge druk samen de best mogelijke zorg geven aan elke patiënt.
We zijn er nog niet. Nederland blijft in ieder geval de komende drie weken en misschien wel langer, in lockdown. De berichten over de andere varianten van het virus zijn zorgelijk. Met de start van de vaccinatiecampagne is er gelukkig wel licht aan het eind van de tunnel.
De tweede golf is een feit. Dagelijks heb ik gesprekken met medisch specialisten over hun zorgen over het stijgend aantal opnames. Over het inrichten van cohortafdelingen. Over het afschalen van de reguliere zorg. Ik deel hun zorgen, maar gelukkig zijn wij zorgprofessionals een stuk wijzer geworden tijdens de eerste golf. We weten meer over het virus, welke patiënten het treft, welke behandelingen lijken te werken.
In de media merk je dat de crisis voorbij is. Medisch specialisten zouden ’onzinnige zorg’ leveren vanwege ‘perverse prikkels‘ en moeten allemaal in loondienst. Het ‘controleren en beheersen van de zorgprofessional’ is weer terug.
We staan aan het einde van het begin van de coronacrisis. Het kabinet versoepelt de maatregelen waardoor de samenleving weer voorzichtig op gang komt. De adrenaline is aan het uitwerken bij het zorgpersoneel. Ik zie en hoor om mij heen dat de beelden en ervaringen van afgelopen tijd bij mensen nu echt binnenkomen. Mensen voelen de vermoeidheid en de emotie. Ondertussen worden de gangen in de ziekenhuizen weer drukker en gaan de poli’s weer draaien.
Het is alweer 20 jaar geleden maar ik weet het nog als de dag van gisteren. Het ventje lag suf en slap in de armen van zijn wanhopig kijkende vader. En dat alles vanwege een uit de hand gelopen oorontsteking, met een groot abces in het rotsbeen en een hersenvliesontsteking met halfzijdige verlamming tot gevolg.
Weet u het nog? ‘Studies psychologie vallen door de mand’, meldde de NOS twee jaar geleden. Wetenschappers herhaalden 100 recente psychologische experimenten.
Je kunt beter geen huis bouwen zonder fundering. Misschien zie je sneller resultaat en het kost je wat minder. Maar gelukkig weet men in de bouwwereld dat bouwen op los zand geen goed idee is. Bij medisch-wetenschappelijk onderzoek is de basis net zo belangrijk.
