Blog Mona - Medische misser
Een foute inschatting in de kliniek met consequenties voor de patiënt, een ‘medische misser’, is mijn grootste nachtmerrie als arts in spe.
Een foute inschatting in de kliniek met consequenties voor de patiënt, een ‘medische misser’, is mijn grootste nachtmerrie als arts in spe.
Verschrikkelijk vond ik het. Lichamelijk onderzoek met medestudenten oefenen. In het begin van mijn studententijd verkeerde ik in een verlate psychische fase van de puberteit.
Je bent hier namelijk echt niet zo ‘belangrijk’ dat alle artsen en verpleegkundigen je naam hoeven te weten.
Als buitenlandse coassistent krijg ik een ander rooster dan de rest. Terwijl de andere coassistenten 4 uur onderwijs per dag krijgen en slechts 2 uurtjes kunnen meelopen in de kliniek, ben ik de komende tijd hele dagen op de verloskamer ingedeeld.
Met een rood hoofd leg ik uit dat ik een geneeskundestudente ben die hélémaaal uit Nederland speciaal naar Oost-Europa is gekomen voor haar coschappen.
Dokter zijn, wat betekent deze nieuwe stap in mijn leven? Als we dit evidencebased bekijken is mijn prognose ongunstig.
Ik woon al jaren in dit land, ik praat, denk en droom in het Nederlands … maar soms zie ik dingen toch anders dan de autochtone zorgverleners om me heen.
Als coassistenten bevinden we ons in een onwerkelijke situatie: wij worden vaker dan onze leeftijdgenoten geconfronteerd met de dood.
Tijdens onze studie leren we risicofactoren en mechanismen voor het ontstaan van kanker. En dit terwijl de pathofysiologie in werkelijkheid soms gewoon DIKKE PECH is!
Bij het begin van elke coschap stel ik mezelf weer dezelfde vraag: zou dit míjn toekomstige specialisatie kunnen zijn?
Ik ben geen emancipatiestrijder en toch raak ik altijd lichtelijk geïrriteerd als mannen opmerkingen maken over borsten ...
Medische series schetsen een nogal romantisch beeld van piketkamers; de werkelijkheid is natuurlijk net iets anders.
Geneeskunde is opzijgezet, ik ben weg uit de medische sleur, vandaag begint echt mijn nieuwe (studie)avontuur.
Vreemdgaan, iedereen doet het tegenwoordig. Elke dag is er wel een sportman, acteur, zanger of politicus in het nieuws die betrapt is.
‘Mam, is dat ook een dokter?’ Als een vierjarig meisje zulke twijfels uit, ondanks je witte jas, een authentiek naamkaartje en de overdreven dubbelslang cardiologiestethoscoop, dan heb je een probleem.
Het verbaast me nog steeds hoe openhartig mensen hun persoonlijke klachten aan me vertellen als ze horen dat ik geneeskunde studeer.
De arts vertelt dat de eierstok, met een grote cyste erop, er pimpelpaars en opgezwollen uitzag. De eileider was twee keer om zijn as gedraaid.
‘Hoe kan ze nou zó ziek zijn door de griep?’ ‘Ja, ik zit nu in de zesde studiejaar en heb me nog nooit ziek gemeld bij een coschap!’