Beperkte intraveneuze vochttoediening bij volwassen patiënten met een septische shock verlaagde de mortaliteit en het complicatierisico niet vergeleken met de standaardbehandeling. Dat schrijven Tine Meyhoff e.a. in NEJM.
Iets meer dan de helft (52%) van de Nederlandse ziekenhuizen draait weer op volle capaciteit. Deze ziekenhuizen zijn in staat om de zogenoemde planbare zorg volledig te leveren. Onder die noemer vallen behandelingen die niet heel veel haast hebben, zoals heupoperaties. Een maand eerder lag dit percentage op 43 procent, blijkt uit cijfers van de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa).
Het kabinet heeft vrijwel niets gedaan met de corona-adviezen van de Onderzoeksraad voor Veiligheid (OVV), terwijl het in april nog liet weten het eens te zijn met de conclusies van de raad. De OVV publiceerde begin dit jaar een eerste rapport over de kabinetsaanpak van de eerste zes maanden van de coronacrisis. Dat rapport was onder meer zeer kritisch over de rol van het kabinet ten opzichte van het Outbreak Management Team (OMT).
Ik spreek een moeder over haar dochter van 9, die een ontwikkelingsachterstand heeft. Volgens haar fysiotherapeut zou ze naar een naburig revalidatiecentrum moeten. Ik had enkele maanden geleden de verwijzing gemaakt. Toen ook hemel en aarde bewogen om moeder zover te krijgen dat ze ook echt zouden gaan.
Een klein jaar geleden kreeg ik spierpijn. Aanvankelijk rond de knieën, later deden steeds meer spieraanhechtingen pijn: in m’n enkels, liezen, bovenarmen, rug en zelfs rechts in m’n kaak. Lopen ging steeds moeilijker, fietsen bleef goed gaan. Bloedonderzoek liet geen afwijkingen zien.
Aflevering week 26 – In deze laatste aflevering van het seizoen vertelt aios Ingeborg van Dijk over ‘Zin in zorg’, een beweging van jonge artsen die staat voor meer werkplezier. Aansluitend chirurg Susanne van der Velde over haar bizarre werktijden en hoe die te veranderen. In de Mening van Maassen de jazz van dokter Boy Edgar. De tuchtcasus levert een kleine wending in het gezondheidsrecht op. We sluiten af met een ‘feestelijk’ praktijkperikel en… het afscheid van Eva (snik). Begin september zijn we er weer!
De meeste tijdschriften willen dat tenminste twee experts – en idealiter vier – een ingezonden artikel op z’n merites beoordelen. Maar dat is veel en onbetaald werk: reviewers dreigen af te haken.
Het reglement van de regionale tuchtcolleges voor de gezondheidszorg is sinds april dit jaar aangepast. Dat van het Centraal Tuchtcollege is ongewijzigd gebleven. Aanleiding was de wetswijziging die het aantal regionale tuchtcolleges terugbracht van vijf naar drie colleges.
Geduldig zit ik bij het multidisciplinair overleg. Geen idee waar het precies over gaat. Veel mailtjes en probeerseltjes hebben me naar deze plek en dit moment geleid. Als ik maar zo enthousiast mogelijk tegen zoveel mogelijk artsen zou vertellen wat m’n plan was, moest er wel iemand zijn die me kon helpen, dacht ik. Vol goede moed zal ik zo naar de professor lopen, de openingszin goed in het koppie.
Hoera, het is weer de tijd van asperges, nieuwe haring en natuurlijk de jaarrekeningen van ziekenhuizen. Inderdaad is dit jaar ‘hoera’ wel op zijn plaats. Want ondanks depressieve doemdenkerij, huilbuien, en onophoudelijke onheilspellende winstwaarschuwingen van serieus kijkende ziekenhuisbestuurders zijn die resultaten opperbest.
‘Goede zorg komt maximaal tegemoet aan alle vormen van kwetsbaarheid waarmee patiënten worden geconfronteerd. Het is zorg die, ondanks de kwetsbare toestand van de patiënt, zijn waardigheid respecteert en zoveel mogelijk bevordert.’
Dankzij de vroegdiagnostiek van de ziekte van Alzheimer heeft kennis van een min of meer vaststaande toekomst ook zijn schaduwzijden. Mijn vader zei altijd dat dementie zo gek nog niet was, want dan beleef je je eigen einde niet, maar daar wordt ook anders over gedacht.
‘TikTok-tics’ verspreiden zich met de snelheid van het coronavirus. In deze korte video’s op het socialmediaplatform TikTok zijn jongeren met tics zichtbaar. Ze zijn ontzettend populair. Maar is dit het openhartig delen of het belachelijk maken van tics?
Gabriel García Márquez overleed in 2014 aan de gevolgen van dementie. Zijn oudste zoon, filmregisseur Rodrigo García, schreef met Er is nog tijd een prachtig, onopgesmukt en teder egodocument over zijn vader en zijn familie die met rouw en verlies wordt geconfronteerd.
Allerlei ingebakken gewoontes en werkwijzen werpen een slagschaduw op de samenwerking tussen eerste en tweede lijn. Het leidt tot schurende irritaties terwijl er vrij eenvoudig iets aan is te doen.
Hoeveel tegenslagen kan een mens aan? Die vraag overvalt de lezer meermaals bij het lezen van Het atelier van Sarah Hall: het verhaal van een succesvolle kunstenares die, eind vijftig, terugblikt op haar leven.
De orthopeed heeft mij verwezen voor een MRI met contrast van mijn heup. Vriendelijke radiologielaborantes roepen mij binnen en wijzen mij wat ik uit moet doen. Er wordt een handdoekje aangereikt dat ongeveer volstaat als schaamlap, zodat ik mij in mijn blote billen verplaats van het kleedkamertje naar de tafel.
Klaagster is bekend met een schizoaffectieve stoornis en wordt ambulant behandeld door PsyQ. Klaagster verwijt verweerster in de kern dat zij als achterwacht van de crisisdienst heeft geweigerd klaagster ’s nachts thuis te (laten) beoordelen, geen nazorg heeft geboden en geen contact met de familie heeft opgenomen om hun onvrede te bespreken. Het regionaal tuchtcollege legt verweerster een berisping op. In beroep vindt het CTG het gekozen beleid verdedigbaar.
Een 30-jarige man heeft sinds vijf jaar verdikte, asymptomatische ‘ribbels’ op de centrale hoofdhuid. Sinds kort worden de ‘ribbels’ dikker en breiden zich uit naar frontaal.
Zo af en toe geeft het Centraal Tuchtcollege aan het gezondheidsrecht een wending. Eerder voorbeeld is de invulling van de regiebehandelaar en vandaag in deze rubriek het gebruik van het medisch dossier bij het verweer tegen klachten. De patiënt in deze zaak had de waarnemer van haar huisarts in het gezondheidscentrum aangeklaagd.
Niemand weet, niemand weet, hoe de coassistent heet. Verder durf ik de vergelijking tussen de studie geneeskunde en een sprookje niet te trekken. Hoe mythisch de studie in de gedachten van menig middelbare scholier is, zo zwaar blijkt de studie uiteindelijk te zijn. En dan bedoel ik niet alleen de studielast.
De huisarts als loopjongen: de grens is bereikt | Zorg zet zich schrap voor nieuwe covidgolf | Markttoelating nieuwe medicijnen kan veel sneller | Tics op TikTok: kanttekeningen bij een hype
Wellicht heeft u ‘m al in uw huis of praktijk hangen: de Verscheurkalender. Op deze weekkalender staat op de voorzijde van elke pagina een casus en op de achterzijde een suggestie om van de geldende, onzinnige werkwijze of regel af te komen.
De meeste mensen herstellen vlot en volledig van een covid-19-infectie. Maar veel mensen ondervinden langdurig klachten na covid-19. ‘Focus bij aanhoudende klachten na covid-19 op het herstel van de energiebalans. Dat is echt de sleutel’, zegt bedrijfsarts Ernst Jurgens.
