Weerbaarheidstrainingen die voorbereiden op grensoverschrijdende situaties moeten niet alleen verplicht worden voor geneeskundestudenten en coassistenten, maar ook voor opleiders, afdelingshoofden en ander zorgpersoneel. Daarvoor pleit belangenbehartiger De Geneeskundestudent die constateert dat met name medisch specialisten verantwoordelijk zijn voor ongewenst gedrag jegens coassistenten.
In de strijd tegen grensoverschrijdend gedrag lanceert het Amsterdam UMC, locatie VUmc, vrijdag een app met tips die je kunt gebruiken als je ermee te maken krijgt. Ook moet de app het melden van grensoverschrijdend gedrag makkelijker en laagdrempeliger maken.
Er kan binnen instellingen voor gehandicaptenzorg meer worden gedaan tegen seksueel grensoverschrijdend gedrag. Vaak worden pleger en slachtoffer van elkaar gescheiden door verhuizing, maar dat kan het probleem verplaatsen.
Amsterdam UMC, locatie VUmc is begonnen met een campagne gericht op het bespreekbaar maken van grensoverschrijdend gedrag. Met onder meer een website en een lesprogramma wil de faculteit dit gedrag aanpakken.
Grensoverschrijdend gedrag van een traumachirurg had mogelijk een nadelige invloed op de kwaliteit van zorg in het Medisch Spectrum Twente (MST). Dit schrijft het ziekenhuis in een brief aan de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ).
Wantrouwen over wát er met de informatie wordt gedaan, is één van de redenen waarom geneeskundestudenten die slachtoffer worden van seksueel grensoverschrijdend gedrag dit extreem weinig melden bij de vertrouwenspersoon van de faculteit. Zonder meldingen zijn seksueel grensoverschrijdende situaties echter moeilijk gericht aan te pakken.
Vrijwel alle geneeskundestudenten van het Amsterdam UMC, locatie VUmc, hebben als mikpunt of toeschouwer te maken met grensoverschrijdend gedrag. Met een campagne – gericht op studenten, maar ook docenten, opleiders en andere begeleiders, wil de geneeskundefaculteit een einde maken aan de zwijgcultuur.
Het seksueel intimideren van zorgmedewerkers door patiënten is ‘volstrekt ontoelaatbaar’, stelt beroepsorganisatie voor verpleegkundigen NU’91. Om duidelijker te maken dat dit nooit mag gebeuren zou de beroepscode voor verpleegkundigen en verzorgenden moeten worden aangescherpt.
Vertrouwenspersonen aanstellen is niet genoeg om seksuele intimidatie in de geneeskundeopleiding aan te pakken. Er is een veelomvattend pakket maatregelen nodig.
Minister Bruno Bruins (Medische zorg) vindt het verontrustend dat ‘zoveel artsen en geneeskundestudenten’ aangeven te maken hebben gehad met seksueel overschrijdende opmerkingen en gedrag. Datzelfde geldt voor de ‘beperkte mate’ waarin slachtoffers dit aankaarten.
Staatssecretaris Tamara van Ark (Sociale Zaken en Werkgelegenheid) ziet geen aanleiding om de aanstelling van een vertrouwenspersoon tot een wettelijke plicht te maken voor bedrijven en organisaties. Tot die conclusie komt ze na een onderzoek naar het functioneren van vertrouwenspersonen.
Eén op de drie respondenten van de #MeToo-enquête die Medisch Contact onlangs hield heeft te maken gehad met seksueel grensoverschrijdend gedrag. In één op de vijf gevallen was het een (familielid van) een patiënt, die de grenzen van de zorgverlener niet respecteerde. Worden artsen hier wel voldoende op voorbereid?
In oktober 2017 ging #MeToo viral. Allerlei Hollywoodsterren bleken slachtoffer van grensoverschrijdend seksueel gedrag. Al snel werd duidelijk dat ook veel anderen – vooral vrouwen – hiermee te maken hebben. Medisch Contact en Arts in Spe peilden hoe het zit onder artsen en geneeskundestudenten.
Seksueel grensoverschrijdend gedrag is niet voorbehouden aan Hollywoodsterren en andere beroemde mensen. Ook op de dagelijkse werkvloer komt dergelijk gedrag voor. Medisch Contact peilde hoe vaak artsen hiermee te maken hebben.
Hulporganisatie AzG meldt dat vorig jaar zeven gevallen van seksueel misbruik of ander seksueel wangedrag zich hebben voorgedaan bij de afdeling Operational Center Amsterdam (OCA) die in Nederland zijn kantoor heeft. Het wangedrag vond plaats in Zuid-Kivu (Congo), Ethiopië, Zuid-Soedan, Jemen, Afghanistan, Haïti.
Vandaag ga ik iets gewaagds doen. Wellicht dat ik me eraan ga branden, maar het moet me van het hart. Ik las dat 30 procent van de vrouwelijke arts-onderzoekers in de Verenigde Staten zegt weleens seksueel geïntimideerd te zijn geweest door collega’s.
30 procent van de vrouwelijke artsen in de Verenigde Staten is slachtoffer van seksuele intimidatie door collega’s, stelt radiotherapeut-oncoloog en ethicus Reshma Jagsi vast. ‘In ziekenhuizen en andere zorginstellingen is het niet anders dan op andere werkplekken.’
Iedereen in de zorg maakt het wel een keer mee: seksuele intimidatie door een patiënt. Hoe ga je daarmee om? ‘Zelfs de meest verlegen student kan leren om er iets van te zeggen.’
De Geneeskundestudent i.o. inventariseerde de zichtbaarheid en de toegankelijkheid van de vertrouwenspersonen van de faculteiten. Daarnaast is de meldingsprocedure na seksuele intimidatie en de aandacht voor seksuele intimidatie in het curriculum onderzocht.
Seksuele intimidatie is dan ook verleden tijd, want wie zit erop te wachten om door een horde genadeloze dames in witte jassen in een hoekje gedreven te worden?
Ik hoor niet bij de 20 procent van de coassistenten die tijdens hun opleiding geconfronteerd worden met seksuele intimidatie. Wel merk ik in mijn omgeving hoe lastig de afweging kan zijn om een incident te melden, met name als het je beoordelaar betreft.
Na het onderzoek naar seksuele intimidatie van co’s in 2006 nam het KNMG Studentenplatform deze kwestie nu nogmaals onder de loep. De bevindingen vallen erg tegen.
Seksuele intimidatie komt onverminderd vaak voor onder geneeskundestudenten, maar bijna niemand trekt aan de bel...
Pogingen van faculteiten om seksuele intimidatie van coassistenten tegen te gaan, hebben nog nauwelijks effect gehad. Dat concludeert het KNMG Studentenplatform na een enquête. Ruim 18 procent van de huidige co’s krijgt ermee te maken.
Studenten geneeskunde, coassistenten en ook aiossen die te maken krijgen met seksuele intimidatie kunnen daarover te rade gaan bij …
