De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) roept op tot een tijdelijke stop op het toedienen van zogenoemde boostervaccins, die de bescherming tegen het coronavirus en zijn varianten op peil moeten houden. WHO-topman Tedros Adhanom Ghebreyesus pleit voor een moratorium tot minstens eind september zodat er meer vaccins beschikbaar komen voor armere landen. De Verenigde Staten geven geen gehoor aan de oproep.
Nederland steekt 4,5 miljoen euro in een nieuw fonds voor de strijd tegen bacteriën die bestand zijn tegen antibiotica. Die eerste bijdrage moet andere landen over de streep trekken om ook geld in het fonds te storten.
Het fonds She Decides van minister Lilianne Ploumen (Ontwikkelingssamenwerking) kan al rekenen op steun van zeventien andere landen. Het fonds moet de gevolgen van een antiabortusbesluit van de Amerikaanse regering ongedaan maken.
Abortuscijfers van ontwikkelingslanden daalden de afgelopen twee decennia niet. Dat concluderen Gilda Sedgh e.a. op basis van…
Dan Ariely en Mark Dybul zijn de eersten die de nieuwe, wisselende Joep Lange-leerstoel aan de medische faculteit van de Universiteit van Amsterdam gaan bekleden. Dat is…
Wereldwijd hebben vijf miljard mensen geen toegang tot basale chirurgische zorg. Vooral in lage- en middeninkomenslanden is …
Bij dezen wil Pfizer graag reageren op de oproep van Artsen zonder Grenzen aan farmaceuten om hun prijzen voor vaccins voor kinderen in ontwikkelingslanden te verlagen.
Wereldwijd hebben zeker 2 miljard mensen geen toegang tot basale chirurgie met als gevolg veel onnodige sterfte en invaliditeit. Desondanks is …
De Nederlandse Vereniging voor Tropische Geneeskunde en Internationale Gezondheidszorg (NVTG) maakt zich er zorgen over dat de financiering…
Er sterven wereldwijd steeds minder kinderen onder de 5 jaar. Dat blijkt uit een onderzoek dat Unicef…
Farmaceutische bedrijven doen beter hun best om geneesmiddelen beschikbaar te stellen aan mensen in ontwikkelingslanden…
Mara Simons (pseudoniem), coassistent en columnist bij Medisch Contact, speelde een soort Dokter Bibber in een Zuid-Afrikaanse operatiekamer: een beetje oefenen met een echt chirurgenmes, wat gekke friemels uit een buik halen en tot slot een poging tot hechten.
Komende twee weken werk ik op de verloskundeafdeling. God, wat een verschil met barende vrouwen in Nederland.
Groot nieuws tijdens de ochtendoverdracht: er is een cholera-uitbraak in ons district. Direct wordt er voor de volgende dag een trip gepland naar Mposa, een van onze healthcenters, waar gevallen van cholera zijn gesignaleerd.
De volgende dag zegt ze zich minder kortademig te voelen, maar ik geloof er niks van, want ze zit hijgend in bed. Weer een patiënte die geen geld meer heeft om opgenomen te blijven.
Zelfs als de taalbarrière meevalt en de patiënt een beetje Engels spreekt, kan ik nog niet bouwen op de anamnese. Het standaardantwoord is: feeling better, no complaints today, I want to go home.
Men werkt hier noodgedwongen volgens het militaire principe: als je iets ziet bewegen, schiet je in het wilde weg. Als het dan nog beweegt, gooi je een granaat.
