Een hoogzwangere vrouw wordt door een Poolse grensbewaker over het prikkeldraad gesmeten. Een Wit-Russische soldaat vraagt schaamteloos 50 euro voor een fles water aan een dorstige vluchtelingenfamilie. Het zijn een paar huiveringwekkende scènes uit de ijzersterke film Green Border van Agnieszka Holland.
Voor haar debuutfilm Melk koos Stefanie Kolk geen luchtig onderwerp: een stel, Robin en Jonas, verliest in het derde trimester van de zwangerschap hun kindje.
Ollie Cross (Tye Sheridan) is een Amerikaanse ambulanceverpleger (‘paramedic’) met een redderscomplex. Vrij letterlijk zelfs, want achter op zijn jas prijken twee geborduurde vleugels. Maar de dagelijkse realiteit valt nogal tegen.
Je zou het soms niet zeggen, maar El Eco is een documentaire, geen speelfilm.
Het is inmiddels een traditie: zes dagen lang vertoont in Nijmegen de beste wetenschapsfilms van het afgelopen jaar, waaronder 36 Nederlandse premières. Centraal staat dit jaar het thema ‘Taal’.
In All of Us Strangers van Andrew Haigh volgen we een eenzame, volwassen man: Adam. Vanuit een uitgestorven woontoren aan de rand van Londen werkt hij aan een script over het verlies van zijn ouders – die beiden in zijn kindertijd overleden.
In Songs of Earth keert regisseur Margreth Olin terug naar haar geboorteplaats, de vallei Oldedalen in Noorwegen, voor een ode aan zowel deze majestueuze omgeving als aan haar ouders, die na 55 jaar huwelijk nog steeds een diepgewortelde liefde voor elkaar koesteren.
Poor Things vertelt het ongelofelijke verhaal van Bella Baxter (rol van Emma Stone). Zij is ‘gemaakt’, geschapen zou je eigenlijk moeten zeggen, door de verminkte kluizenaar tevens chirurgisch genie Godwin Baxter (Willem Dafoe). Hij heeft daarvoor het brein van een baby in het lichaam van een jonge vrouw gestopt.
In de film Poor Things creëert de onorthodoxe chirurg Godwin Baxter (Willem Dafoe) zijn eigen Frankenstein: Bella Baxter (Emma Stone). Haar brein functioneert aanvankelijk op het niveau van een peuter en moet een flinke inhaalslag maken om te synchroniseren met haar lichaam dat al van een begeerlijke jonge vrouw is.
In Monster vertelt de Japanse grootmeester Hirokazu Kore-eda driemaal dezelfde geschiedenis, telkens vanuit een ander perspectief.
Wie het geluk heeft het 53ste International Film Festival Rotterdam (IFFR), van 25 januari tot en met 4 februari, te kunnen bezoeken, kan weer kiezen uit een groot aantal films. Daar zitten ook titels bij die met zorg en ziekte te maken hebben.
Wie Catch 22 heeft gelezen kent de uitdrukking: ‘Just because you’re paranoid doesn’t mean they aren’t after you.’ De Franse film Vincent doit mourir van Stéphan Castang keert die wijsheid in zekere zin om. Een doodnormale, betrekkelijk saaie man wordt mikpunt van achtervolgers die het op zijn leven hebben gemunt.
De archetypische dokters die zelf aan het prutsen gaan en daarmee hun eigen ondergang bezegelen zijn natuurlijk de heren Jekyll en Frankenstein.
Met Safe Place maakte Juraj Lerotić een van de onthutsendste films van het jaar over een bureaucratisch zorgsysteem waarin geen oog is voor de acute geestelijke nood – depressie, bipolair, schizofrenie? – van een man wiens broer en moeder alles op alles zetten om hulp voor hem te vinden.
In de beslotenheid van een rooksauna op het platteland van Estland deelt een groep vrouwen meer dan alleen een weldadige ‘welnessdag’. Ze zweten in de hitte, plonsen in een wak, vertellen soms geestige anekdotes over seksualiteit maar ook pijnlijke geheimen, zoals onmachtige moeders en een lang verborgen verkrachting. Daarmee is de rooksauna een helende plek.
In de documentaire The Eternal Memory volgen we het Chileense echtpaar Augusto Góngora en Paulina Urrutia.
Anders dan de naam van de documentaire The Clinic van Midi Z doet vermoeden, speelt deze zich af in een morsig krotachtig onderkomen in Yangon, de grootste stad van Myanmar. Daar runt een doktersechtpaar, met specialisatie in neurologie en psychiatrie, hun praktijk.
Er zijn ook tal van korte films te zien tijdens het Idfa. Mooi voorbeeld: Dentures, over een Indiase familie die in een hotel bijeenkomt voor de negentigste verjaardag van de dementerende vader/grootvader.
Lydia’s bestaan valt samen met haar werk, ze is verloskundige; ze leeft in een sociaal isolement, nadat haar vriend haar heeft verlaten. Een vriendin heeft ze slechts en die helpt ze zo goed mogelijk tijdens haar zwangerschap.
Jaap Robbens gelijknamige bestseller vormde het uitgangspunt voor Zomervacht, het debuut van regisseur Joren Molter.
Schrijfster Sandra wordt geïnterviewd door een journaliste wanneer haar man, Samuel, die boven in hun Franse chalet aan het klussen is, ineens harde muziek opzet. Zo saboteert hij bewust dat vraaggesprek. Even later gaat hun zoontje Daniel wandelen met zijn hond Snoop: bij terugkeer vindt hij het lichaam van zijn vader levenloos in de sneeuw. Iets aan de manier waarop hij van de tweede verdieping is gevallen, klopt niet volgens de politie. Gevolg: zijn moeder wordt beschuldigd van moord.
Op donderdag 26 oktober 2023 organiseert de Stichting Psychiatrie en Film in het Louis Hartlooper Complex te Utrecht haar jaarlijkse symposium.
Veel levensechter, want minder ‘geacteerd’ dan in de recente tv-serie Dag & nacht met Kim van Kooten, volgen we in Sage-femmes de uiterst zenuwslopende 24-uurshectiek, nog verergerd door personeelstekort en een te krap budget, op de verloskundige afdeling in een Frans ziekenhuis. Waar ze, zoals een van de verloskundigen zegt, ‘alleen de moeilijkste gevallen’ krijgen: alleenstaande moeders, allochtone families, vrouwen met medische problemen.
Kan gedrag meetbaar gemaakt worden? En zo ja, kan het helpen ons beter te voelen of zelfs preventief in te grijpen om mentale problemen te voorkomen? Dat zijn de centrale vragen in de documentaire Als de nacht maar niet valt van Marc Schmidt.
De documentaire De Verpleegkundig Specialist van Gwen Jansen schetst wat het werk van deze zorgprofessional inhoudt. Jansen filmde onder meer op een huisartsenpost, in de ouderenzorg, in een ziekenhuis en in de (ambulante) geestelijke gezondheidszorg.
