Toen Medisch Contact april vorig jaar viroloog Jaap Goudsmit interviewde, kon hij het nieuwe coronavirus nog niet goed duiden. Dat is, getuige zijn Vrij van corona, inmiddels veranderd. Volgens Goudsmit zijn we met de coronacrisis in het ‘immunoceen’ beland.
De 3e deur is verpakt in vloeipapier en een doosje: dat geeft je al meteen het gevoel iets bijzonders in handen te hebben. Dat gevoel wordt door tekst en illustraties bevestigd. Samuel Woerdeman (1996) vertelt zijn verhaal zó dat je voelt hoe hij steeds meer vastloopt in de ggz.
Net als zijn oud-collega in de aidsbestrijding Jaap Goudsmit (zie linkerpagina) heeft ook Roel Coutinho, onder andere oud-directeur van het Centrum Infectieziektebestrijding van het RIVM, een vlotte pen. Zijn nieuwe boek, Vaxx, kan het bewijzen. Daarin laat hij zien dat vaccins tot de belangrijkste volksgezondheidsinterventies behoren.
Hebben mensen met psychische problemen een hersenstoornis, of dan toch op zijn minst een afwijking? Zijn die mensen ziek? Zijn mensen niet veel te complex om echt begrepen te worden?
Meisjes vormen nu de meerderheid onder geneeskundestudenten. In de jaren zestig was dat precies andersom. Een gesprek met drie ‘geneeskundemeisjes van 1964’. Hoe kijken ze aan tegen de veranderingen in het artsenvak: de feminisering, de digitalisering, deeltijdwerken? Zouden ze opnieuw voor geneeskunde kiezen?
In de Chinese provincie Xinjiang staan honderden gevangenissen en strafkampen. Ze zijn gebouwd om Oeigoeren en Kazachen op te sluiten en hen te beroven van hun identiteit en hun geloof.
Bijna iedereen doet het weleens: piekeren. Vandaag de dag wekt het bij veel mensen negatieve associaties op. Na het lezen van De gelukkige piekeraar van Bart Verkuil kijk je hier toch anders tegenaan.
Jan de Haan (1946) zat in de vierde klas van de hbs toen zijn vader, van beroep glasblazer, opmerkte: ‘Misschien wil je wel dokter worden.’ Nog geen twee maanden na het behalen van zijn bul begon hij, op 1 maart 1971, als huisarts.
2019 was, schrijft jeugdarts Vasanthi Iyer in haar Ik heb borstkanker (gehad), voor haar een ‘rollercoasterjaar’. Ze werd in dat jaar behandeld voor borstkanker, en hield gedurende die periode van hoogtepunten en vooral ook diepe dalen een blog bij dat de basis werd voor dit boekje.
Gemiddeld zit in elke Nederlandse schoolklas één kind dat is mishandeld en/of misbruikt. Aldus Hameeda Lakho in het voorwoord van Getekend - Sporen van kindermishandeling.
In 1987 kreeg ik tijdens mijn opleiding epidemiologie een dikke cursus gekopieerde artikelen, getiteld: The Cholesterol Debate. Die liet me achter in opperste verwarring, wat ook de bedoeling was. Cholesterolhaters vermoeden een complot achter alle aandacht voor cholesterol, cholesterolminnaars maken die complotten waar in dienst van Big Food en Big Farma
Nog een boek over overbelaste dokters, is dat echt nodig? Jazeker, stelt kno-arts en coach Froukje Verdam in haar nieuwe boek Zelfzorg voor de jonge dokter.
Paul Nurse verkent in Wat is leven? de onderdelen van de levende wereld. Nurse bouwde zijn carrière als bioloog op onderzoekswerk aan de celcyclus, werd geridderd en won in 2001 de Nobelprijs. Zijn boek is een hybride van zijn persoonlijke geschiedenis, fundamentele celbiologie en algemene wetenschapsgeschiedenis.
Ze vormen een wankel stel, Leo en Simon. Allebei verloren ze jong hun moeder, vrienden hebben ze nauwelijks, maar ze houden zich staande in Brussel. ‘Het zou goedkomen met ons, zolang we samenbleven.’ Alles kantelt echter wanneer Simon op een avond thuiskomt met een tatoeage achter zijn oor.
Bert Keizer, Mieke Kerkhof en Roel Coutinho zijn de artsen die aan het woord komen in Het begraafplaatsgevoel, een verzameling interviews van Anna Kroon met een aantal min of meer bekende Nederlanders die reflecteren op hun al dan niet bestaande behoefte om zo nu en dan over een begraafplaats te zwerven.
Onlangs verscheen een herziene versie van Kleine kwalen en alledaagse klachten bij ouderen. Een mooie aanvulling op met name de klassieker in deze serie, Kleine kwalen in de huisartspraktijk. Met extra aandacht voor comorbiditeit en verzorging.
In De uitbraak is Gustav een zogenaamde regeneratiespecialist van het Instituut voor Zorg en Welbevinden, een onderdeel van het Rijk. Door voortdurende verjongingskuren kan men de eigen sterfelijkheid uitstellen en een gelukkig leven leiden. De maatschappij wil zo min mogelijk ‘lijders in de openbaarheid hebben’.
Dat Florence Nightingale ziekte beschouwde als een afwijking van Gods natuurwetten, ‘net als misdaad, prostitutie of armoede’, en dat zorgen (of misschien zelfs helen) daarom zoiets is als het herstel van de goddelijke orde, klinkt voor ons wat merkwaardig. Maar ze was bij alle voorlijkheid waarmee ze haar professie (wetenschappelijk) op de kaart zette, natuurlijk ook een kind van haar tijd.
Als een chirurg niet helemaal zeker is van het feit dat de snijranden vrij zijn van kwaadaardige cellen, gebruikt hij voor zijn collega’s van de pathologie het woord ‘aarzelsnede’.
Vorig jaar kwam ik per mail in contact met Edwin Gale, emeritus hoogleraar diabetologie in Bristol. Hij schreef mij dat hij werkte aan een boek over hoe de mens in de afgelopen tweehonderd jaar is veranderd.
Hij heette eigenlijk Carel Baten (ca. 1540-1619), maar stond bekend als Carolus Battus. Battus vertaalde en schreef medische en literaire werken, waaronder Het excellente kookboek – in 1593 gepubliceerd.
Jetske van der Schaar begint haar boek Eeuwige Lente met de Zomer. Rustig vertelt ze over haar jeugd, het gezin waarin ze opgroeit, nog niet bedacht op de herfststormen en winterkou die haar te wachten staan. Of toch wel?
‘Als immigrant doe je altijd méér dan je best’, stelde de vader van Meral. Deze Amsterdamse huisarts met Turkse roots is de hoofdpersoon in de gelijknamige debuutroman van Froukje Santing, waarin dilemma’s aan bod komen waarmee migranten worstelen – vooral de hoogopgeleide vrouwen.
De Britse arts/psychiater en onderzoeker David Nutt schreef met zijn uitnodigende Drankje? een zeer informatief boek over alcohol, met persoonlijke noten, soms wat rommelig, maar dat heeft zijn charme.
Hoboïst Nico de Gier richtte eind jaren negentig de Stichting Muziek in Huis op, die concerten door professionele musici (vaak geen kleine namen!) verzorgt in de zorgsector, en dan met name voor ouderen en chronisch zieken.
