Vooroordelen en discriminatie, ook in de geneeskundeopleiding komt het voor. Acht coassistenten en pas afgestudeerde artsen vertellen openhartig over momenten waarop zij zich gediscrimineerd of benadeeld voelden.
10 mei 1940, Maastricht: Kees is een paar dagen geleden 6 jaar geworden als de Duitsers Nederland binnenvallen. Zijn protestantse moeder Nel en Joodse vader Jaap, handelaar in textiel, voorzien welke ramp vooral zijn vader boven het hoofd hangt en besluiten terstond het land te ontvluchten, met hun kinderen Kees, Jacques van 8 en Rietje van 3.
Revalidatieartsen sturen een brandbrief aan minister voor Rechtsbescherming Franc Weerwind: laat de Autoriteit Persoonsgegevens iets doen aan de barrières die zorgverzekeraars opwerpen om ongecontracteerde medisch-specialistische revalidatie te vergoeden.
In heel Nederland zijn huisartsen bezig met het opzetten van huisartsenzorg voor mensen die zijn gevlucht uit Oekraïne. Er is nog weinig centraal geregeld en het lijkt vooral een kwestie van zélf het wiel uitvinden en tegen administratieve muren oplopen.
Ook artsen vangen vluchtelingen uit Oekraïne in hun huis op. Een kinderoncoloog, een oud-longarts en een internist vertellen over hun ervaringen.
De euthanasiewet is twintig jaar van kracht. Volgens oud-huisarts Rob Jonquière, actief in de Wereldfederatie van Right to Die-organisaties en ethicus Heleen Weyers, gepensioneerd universitair docent rechtstheorie en lid van de Regionale Toetsingscommissies Euthanasie, werkt de wet goed.
Nederlandse artsen zetten veel initiatieven op om Oekraïense patiënten én vakgenoten te hulp te schieten. Ze verlenen medische zorg hier en ter plekke, bieden steun op afstand en zamelen hulpgoederen in.
Er is een groot tekort aan forensisch artsen en dat leidt tot problemen in verschillende regio’s. Toch lijkt het erop dat nieuwe forensisch artsen niet in een gespreid bedje terechtkomen.
Het is onmogelijk om machteloos te blijven toekijken terwijl de inwoners van je vaderland lijden onder het oorlogsgeweld, vertellen drie uit Oekraïne afkomstige artsen. Ze schoten alle drie gelijk in de actiemodus.
Op LinkedIn plaatste Frans Geels uit Leidschendam – huisarts, praktijkeigenaar, solist en huisartsopleider – half februari dit bericht: ‘Afgelopen maanden hebben twee jonge collega’s te kennen gegeven te stoppen met het huisartsenvak, en aangegeven iets heel anders te willen gaan doen. Ik ken ze allebei goed, heb hen opgeleid en zij zijn altijd leergierige, levenslustige, empathische en enthousiaste huisartsen geweest. Naar mijn mening de huisarts van de toekomst…
Coassistenten hebben relatief vaak te maken met seksueel grensoverschrijdend gedrag. Hoewel er binnen de umc’s en faculteiten veel meer aandacht voor is dan voorheen, doen de studenten nog zelden melding.
Minimaal vijf artsen gebruikten hun eigen zaad bij vruchtbaarheidsbehandelingen in de jaren zeventig en tachtig. Hoe keek men destijds naar donorinseminatie? En zullen er meer van zulke verhalen opduiken?
Nekt corona het ziekenhuis? Lekte budget weg naar een teveel aan ondersteunende diensten? Of luidt het ziekenhuis de noodklok om medewerking te krijgen voor zijn sympathieke zinnigezorgproject nu de eerste zeven jaren zijn verstreken? Het ziekenhuis zelf laat het eind januari bij een persverklaring. De medische staf geeft wel een toelichting.
De Olympische Winterspelen gaan 4 februari in China van start, begin maart gevolgd door de Paralympische Winterspelen. Maarten Moen is als chef-arts aanwezig bij de winterspelen voor TeamNL, en Hiske Kneepkens neemt dat stokje over bij de paralympische editie.
Er zijn te weinig verzekeringsartsen om alle WIA-aanvragen te beoordelen. Er zijn zelfs zieke werknemers met een WIA-uitkering die niet door een verzekeringsarts zijn gezien. NVVG-voorman Rob Kok over de dreigende marginalisering van zijn beroepsgroep en wat eraan is te doen.
Drie nieuwe mensen moeten binnen het kabinet Rutte IV de VWS-kar trekken. Zij erven de nodige lastige dossiers waar – mede door de pandemiesores – nog veel werk ligt.
‘Op een moment dat veel mensen denken dat het tijdperk van besmettelijke ziekten voorbij is in Europa, breekt in Azië een dodelijke ziekte uit. In Nederland hoopt men dat de ziekte daar zal blijven, maar langzaamaan komt het steeds dichterbij en is duidelijk dat Nederland er ook aan moet geloven.’ Zo begint het verhaal van de eerste Nederlandse cholera-epidemie, opgetekend door microbioloog Antoinette van der Kuyl in het boek The Dutch Cholera Epidemic of 1832. Van der Kuyl: ‘Hoewel deze epidemie bijna twee eeuwen geleden plaatsvond, zijn er veel overeenkomsten te vinden met de huidige pandemie.
Tropenarts Hugo Tempelman zette een medisch centrum op in de provincie Limpopo in Zuid-Afrika en runt dit nu 25 jaar. Hij maakt de opkomst van coronavariant omikron van dichtbij mee: ‘We zijn niet in paniek.’
Huisartsen laveren met hun zorg tussen code oranje en rood. De vraag is of zíj door corona moeten afschalen, of dat het werk hanteerbaar blijft maar patiënten zélf wegblijven.
OLVG-bestuursvoorzitter Maurice van den Bosch vindt dat er doorgepakt moet worden met plannen voor de langere termijn om pandemieën aan te kunnen.
Arts-microbioloog Alex Friedrich verruilde het UMCG voor het Universitätsklinikum Münster, net over de grens in Noordrijn-Westfalen. Ook daar kampt de zorg met oplopende coronacijfers. ‘Eigenlijk moet je nu al het volledige zorgpersoneel hebben gevaccineerd met de boosterprik.’
Het is hoog tijd om het welzijn van artsen tot prioriteit te maken. Psychiater en coach Hans Rode geeft in zijn boek Het is maar werk wenken en tips voor raden van bestuur en dokters zelf. ‘Zéker in deze pandemische tijd moeten we zuinig zijn op onszelf en elkaar.’
De laatstewilpil blijft de gemoederen beroeren. Hoe kijken artsen ertegenaan? En wat zijn hun drijfveren? Zeven artsen aan het woord over het recht op humaan sterven.
Het maakte veel reacties los toen een specialist ouderengeneeskunde die in een onderbezette situatie werkte, werd berispt.
Het personeelstekort in de zorg speelde voor corona al. Nog altijd ligt er geen plan klaar om meer verpleegkundigen aan te trekken en te behouden. De Limburgse intensivisten Aernout Lahaije en Sander de Lange komen met een brandbrief.
