Twee gezichtsbepalende leden van de Vereniging tegen de Kwakzalverij (VtdK), oud-voorzitter Cees Renckens en huidig voorzitter Nico Terpstra, zijn beiden inwoners van Hoorn. Dat lijkt me geen toeval.
Na vier maanden lockdown duik ik – eindelijk, eindelijk – weer in het heerlijke water. Nou ja, duiken … in my dreams. Het zwembad (badjé) is maar 1,20 meter diep. In werkelijkheid loop ik dus rustig de brede trap af waarlangs ook mensen met niet-aangeboren hersenletsel en gebroken ruggenwervels ogenschijnlijk moeiteloos het water kunnen bereiken.
Het is hilarisch. Als ik iemand ga nakijken, vooral als dat begint met een fundoscopie, zet ik een smoeltje op en doe uitgebreid de rituele wassingen totdat de weeë alcoholwalm zijn hypnotische werking in alle hoeken van de spreekkamer kan doen. En mijn patiënten vinden dat prachtig.
De helft van de jonge artsen heeft wel eens overwogen het doktersvak te verlaten. Werkdruk, arbeidstijden en ‘onaangename zorgcultuur’ worden genoemd als belangrijkste redenen.
Door de uitbraak van het coronavirus moeten de regionale gezondheidsdiensten (GGD’en) dit jaar bijna een half miljard euro extra uitgeven.
Zijn er mensen die nooit zijn blootgesteld aan het SARS-CoV-2-virus en die toch, maar misschien slechts in geringe mate, immuun zijn voor het virus?
Op de Amerikaanse tv-zender Democracy Now! deed de in de Verenigde Staten opgeleide kinderarts en freelance journalist Seema Jilani gisteren verslag vanuit een ziekenhuis in Beiroet. Na de mega-ontploffing in de haven van de Libanese hoofdstad had ze haar 4-jarige gewonde dochter daarnaartoe gebracht.
Viroloog Jaap Goudsmit (1951) is de vierde Zomergast bij de VPRO.
Ik biecht het maar meteen op: ik ben drie weken in het buitenland op vakantie geweest. Na maanden met vijf personen in één huis werken en studeren moesten we er even uit.
De statusloze vluchteling Francis, wil in het hedendaagse Berlijn overleven en laat zich door de psychopatische drugshandelaar Reinhold rekruteren en gaat zo zijn ondergang tegemoet
Leven we al in het ‘postcovidium’ en kunnen we dus al lessen trekken? Afgaande op een handvol nieuwe boeken is het antwoord wisselend.
De hartverscheurende taferelen waarbij tijdens de coronacrisis mensen stierven in verpleeghuizen zonder hun naasten om zich heen, brachten bij Nicoline Nolet de wrange herinnering aan haar vorig jaar aan lassakoorts overleden broer scherper dan ooit naar boven.
Solidair zijn in tijden van een crisis betekent dat alle risico’s – medisch, economisch – gelijkelijk worden beoordeeld en dan gedeeld, aldus bestuurskundige Ira Helsloot. In de coronacrisis gebeurt dat niet.
Internist Stephanie Klein Nagelvoort-Schuit wordt bestuurder van het UMC Groningen. Nu is ze nog even verbonden aan het Erasmus MC, waar ze tijdens de corona-uitbraak onderdeel was van het crisisteam. ‘Een crisis zie ik als een uitdaging.’
Mensen die naar feestjes gaan en daar nauw contact hebben met anderen, mensen die geen 1,5 meter afstand houden, mensen die weigeren in quarantaine te gaan, mensen die niet zeggen met wie ze de afgelopen tijd in contact zijn geweest. Nederlanders houden zich lang niet altijd aan de maatregelen tegen het coronavirus, en dat drijft GGD GHOR Nederland tot wanhoop.
Klager werd vanwege verdenking op een pathologische heupfractuur opgenomen op de afdeling Orthopedie waar beklaagde (orthopedisch chirurg) zijn hoofdbehandelaar was. Bij klager werd, zonder voorafgaand onderzoek om een botmaligniteit uit te sluiten, een totale heupprothese geplaatst door de chirurg. Twee weken na de operatie werd alsnog een CT-scan gemaakt. Uit verdere diagnostiek blijkt klager een primaire bottumor te hebben.
Klaagster is patiënt in de huisartsenpraktijk van beklaagde (huisarts). De huisarts zag haar vanwege ernstige hoofdpijnklachten. Uit onvrede over het gevoerde beleid is klaagster uiteindelijk overgestapt naar een andere huisarts. Die heeft aanvullend onderzoek gedaan en klaagster doorgestuurd naar een mdl-arts en een neuroloog. Uit onderzoek bleek dat sprake was van een hersentumor.
Een rechtbank benoemt een voormalig orthopedisch chirurg als deskundige in een bestuursrechtelijke zaak. Maar die deskundige is op dat moment net een maand uit het BIG-register uitgeschreven. Zijn registratie als orthopeed was al twee jaar eerder verlopen, maar nu is hij ook geen BIG-geregistreerde basisarts meer. Hij levert na enkele maanden een rapport in, dat hij ondertekent met ‘orthopedisch chirurg, niet-praktiserend’. Daar is geen woord van gelogen.
Stilletjes hoopte ik dat door covid-19 ook zoiets als een aanbesteding kon worden stilgelegd. Maar sommige vormen van alledaagse waanzin gaan gewoon door. Terwijl menig forensisch arts nog nachtmerries heeft van de vorige mislukte aanbesteding in 2015. Collega’s moesten concurrenten worden, graaierige bv’s verdrongen zich voor de ruif van het ministerie van J&V, soepel lopende samenwerkingen stonden ineens op de tocht. En nu moet alles weer opnieuw.
Bij een patiënt die stopt met eten en drinken kan een delier ontstaan. Volgens bestaande richtlijnen mag een arts de patiënt in dat stadium (nog) niet sederen om het lijden te verlichten. Een aanvulling van die richtlijnen zou op zijn plaats zijn, vindt emeritus hoogleraar ethiek Govert den Hartogh.
De stijgende vraag en het gebrek aan personeel laten de werkdruk in de huisartsenspoedzorg almaar oplopen. Praktische ingrepen kunnen hiertegen een dam opwerpen.
Naast zijn baan als gynaecoloog-oncoloog in het MST in Enschede is Marc-Jan Janssen cartoonist.
Vóór 1 januari 2020 was er de Wet Bopz en werd bij crisissituaties na beoordeling door de psychiater en het uitschrijven van de medische verklaring de burgemeester gebeld en die was het meestal met het advies van de psychiater eens.
Een enkele injectie met het monoklonale antilichaam nirsevimab beschermt zuigelingen zeker een winter lang tegen een infectie met het respiratoir syncytieel virus (RSV) en de gevolgen daarvan. Een trial door M. Pamela Griffin e.a. uitgevoerd in 23 landen op het noordelijk en zuidelijk halfrond en gepubliceerd in NEJM toont dat aan. In het onderzoek werden 1453 te vroeg geboren kinderen betrokken: 969 van hen kregen nirsevimab (50 mg, intramusculair), de overige 484 kregen een placebo.
