Technisch en menselijk

Zoals het een goede filosoof betaamt, zet Bas Haring je in dit nummer van Arts in Spe aardig aan het denken. Dat doet hij door de simpele vraag te stellen: 'Hoe wil je later je vak uitoefenen? Zie je jezelf als een 'technische' dokter? Of geef je de voorkeur aan de 'menselijke' variant?'

Eigenlijk zijn ze beiden niet zo aantrekkelijk. Want zo’n technische dokter kán wel veel en laat het mechaniek van het lichaam optimaal werken, maar hoe leuk is het nou als je alleen maar dat lichaam ziet en niet meer de persoon die erin zit? En aan de andere kant: als je, zoals Haring dat stelt, vooral je vak wilt uitoefenen om mensen 'beter in hun vel te laten zitten', tja, had je dan niet beter een andere studie kunnen kiezen?

Ik geloof helemaal niet dat die twee zo ver uiteen liggen als het lijkt. Als je vooral aan dat 'menselijke' maar niet ál te hoge eisen stelt. Een vriend vertelde mij over zijn bezoek aan een specialist, een technisch buitengewoon vaardige neurochirurg, werkzaam in een academisch ziekenhuis. De man had tijdens het gesprek achter zijn pc gezeten - gegevens opzoekend, nieuwe gegevens invoerend. Maar na een paar minuten had hij gezegd: 'Het spijt me dat ik dit moet doen. Ik weet dat het niet prettig voor je is om zo met mij te moeten praten. Maar heus, de tijd is kort en ik móet nu eenmaal dingen opzoeken en invoeren, het is niet anders.'

Volgens mij zit daar al een 'menselijke' dokter: vaardig maar met oog voor de patiënt tegenover hem en in staat te verwoorden wat er speelt. Zo simpel kan 'menselijk' zijn.

Joost Visser, adjunct-hoofdredacteur