Saaie, schone handen

Een paar weken geleden begon ik aan mijn allereerste coschap. Ontzettend leuk en leerzaam om eindelijk met de witte jas aan door het ziekenhuis te lopen en mijn eerste eigen patiënten te mogen zien. Maar ondanks dat zitten er toch ook nadelen aan het ‘arts in spe’-leven.

Waar ik afgelopen zomer in Spanje nog voor amper een tientje mijn nagels mooi had laten lakken, was het moment nu toch echt daar: geen nagellak meer en ook geen ringen of armbanden om, allemaal natuurlijk vanwege hygiëne.

Het is niet dat ik het niet begrijp hoor, maar stiekem vind ik het wel een beetje saai. Ergens is het leuk om eindelijk de witte jas aan te mogen, maar toch baal ik wel dat ik de komende jaren – laat ik eerder zeggen ‘mijn komende carrière’ – toch een beetje saaie handen zal hebben.

Misschien kan het weer eens als ik vrij ben en op vakantie ga naar Spanje. En anders neem ik voor nu genoegen met een lakje op mijn tenen en een kleurrijke broek onder de witte jas.