Managen? Ik?

Dokter word je omdat je mensen beter wilt maken, niet omdat je wilt managen. Toch kan ik je zeggen: je ontkomt er niet aan!

Als geneeskundestudent had ik zelfs weerzin tegen het woord managen en dat heeft tot enkele jaren geleden geduurd.

‘Managers zijn mensen die anderen op bazige wijze vertellen wat ze moeten doen en ze houden zich bezig met niet klinisch relevant werk. Ze vergaderen zich suf waarbij steeds dezelfde onderwerpen aan bod komen.’ Zo dacht ik er ongeveer over.

Tot een collega mij de ogen opende. Of ik soms dacht dat elke vernieuwing in de geneeskunde zich op een presenteerblaadje aandiende? Nieuwe ontwikkelingen zoals minimaal invasieve chirurgie of niet-invasief beademen hoef je weliswaar niet zelf uit te vinden, maar ze moeten wel in je ziekenhuis worden geïmplementeerd. Dat betekent dat er iemand is die daarvoor zorgt.

Als je vindt dat je onderzoekskamer te klein is of je verpleegkundigen te overbelast: klaag niet alleen, maar denk mee over oplossingen! Want doe je dat niet, dan wordt er wellicht een ‘oplossing’ gevonden die je nog minder aanstaat. Je kamer groter, maar wel een donker hok in de kelder van het ziekenhuis. Een beddensluiting. Verpleegkundigen minder overbelast, maar jij kunt geen patiënt meer opnemen.

In de geneeskundeopleiding word je dit niet onderwezen, maar het is echt geen hogere wiskunde. Meedenken en praten om zo je eigen werkomgeving vorm te geven, kan iedereen leren.

P.S. Dat van je suf vergaderen is helaas wel een beetje waar.

Pauline Dekker, longarts, spreker tijdens de VvAA-managementlezing 2009 ‘Help, we worden doodgemanaged!’

Meer columns