Inspectie: ‘Wvggz beter op weg dan Wzd’
1 reactieOver het algemeen is de uitvoering van de Wet verplichte geestelijke gezondheidszorg (Wvggz) beter op weg dan de uitvoering van de Wet zorg en dwang (Wzd). En zorgvuldige uitvoering van dwang in de zorg écht goed regelen, kan alleen regionaal. Dat concludeert de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ) in een rapportage over beide wetten.
Eerder dit jaar beoordeelde de inspectie in het rapport ‘Noodzaak tot samenwerken bij gedwongen zorg’ de wetten in de eerste drie maanden van 2020. De publicatie van vandaag is een vervolg en gaat over april tot en met september 2020. In die periode bezocht de inspectie negentien zorgaanbieders voor toezicht op dwang in de zorg, ontving ze vijftig meldingen en signalen en zo’n driehonderd uitspraken van klachtencommissies.
De IGJ ziet grote verschillen in implementatie tussen de wetten. Over het algemeen is de uitvoering van de Wvggz beter op weg dan de uitvoering van de Wzd. Op het moment dat de Wvggz in werking trad, waren zorgverleners doorgaans goed voorbereid door tijdige scholing en voldoende bewustzijn van de vormen van verplichte zorg, aldus de IGJ.
Knelpunten
Volgens de inspectie schort het bij de uitvoering van de wetten nog op allerlei punten. Dat komt deels door een gebrek aan voldoende en deskundig personeel, waardoor regionale samenwerking niet goed van de grond komt. Ook de invulling van de functies Wzd-functionaris, externe deskundigen en zorgverantwoordelijke verschilt. Maar ook klinken ‘tegengestelde geluiden’ over het stappenplan van de Wzd en zijn de digitale randvoorwaarden nog niet standaard aanwezig. Het organiseren van crisisopvang bij gehandicaptenzorg en ouderenzorg geeft problemen, aldus de IGJ.
Siep de Groot
huisarts, niet praktiserend, Eelderwolde
Gelukkig komen de dwangwetten op stoom. Als nu de psychiaters ook goed meewerken aan de verbetering ervan hoeven zij niet te klagen over bureaucratie. Bovendien zullen ze zich door de hoeveelheid extra werk zich nog wel even achter de oren krabben om... iemand zijn vrijheid te ontnemen. Gelukkig waarborgt de WVggz de rechten van een cliënt. Dwangopnamen zijn de laatste jaren zeer toegenomen, niet omdat er meer zieken zijn maar omdat de begeleiding van de GGZ in de periferie faalt. In de oude BOPZ kon het zomaar gebeuren dat een cliënt door een behandelaar werd vastgezet en de rechter door die psychiater geadviseerd werd om de cliënt lang vast te houden. Dwangopname hoort niet thuis in onze rechtsstaat en stigmatiseert enorm omdat buitenstaanders IBS ( Inbewaringstelling) verwarren met TBS. Eenmaal gek, altijd gek! In de media wordt regelmatig over de macht van de psychiatrie gesproken. Bekend is geworden dat indien 5 psychiaters een cliënt onderzoeken er vijf verschillende diagnosen gesteld worden en 5 verschillende medicatievoorschriften. In Gelderland is een onderzoek gaande waarbij vijftig procent van de al of niet gedwongen opgenomen chronische patienten na een grondig psychiatrisch onderzoek weer terug konden in de maatschappij. Zij hadden een verkeerde diagnose en onjuiste, soms meervoudige medicatie. Helaas bestaan in de psychiatrie geen standaarden zoals bij de huisartsgeneeskunde zodat een tuchtrechter geen handvaten heeft. Bovendien is de patient vaak weerloos omdat die vaak niet serieus genomen wordt gezien zijn vermeende psychische stoornis vastgebijteld in een van de 347 bladzijden van de DSM-5 met bijbehorende DBC.
Over 20 jaar zullen we met afgrijzen terugkijken op al die mensen die met een IBS vastzaten, nog minder dan weleer toen ze letterlijk het bos werden ingestuurd. Onjuiste dwangbehandeling is het schenden van de rechten van de mens. Niemand zit daar op te wachten.
Siep de Groot, huisarts niet praktiserend