‘Ik twijfel of je wel geschikt bent…’

Goede feedback

Noor doet haar verhaal bij Derksen, die allereerst goed met haar doorneemt wat er met haar is besproken en op welke momenten. ‘Tijdens je opleiding moet je op verschillende momenten feedback krijgen, zodat je de kans hebt om daar iets mee te doen. Als je op tussentijdse beoordelingsmomenten nooit te horen hebt gekregen dat bepaalde dingen niet goed gingen, kan het niet zo zijn dat je eindbeoordeling ineens negatief is. Op dat soort dingen letten wij, zodat we in kaart krijgen of er op een goede manier feedback is gegeven en wat de coassistent daarmee heeft gedaan.’

Als dat proces goed is doorlopen en een coassistent uiteindelijk een onvoldoende krijgt, wordt dat doorgegeven aan de examencommissie van de opleiding, die beoordeelt wat er gaat gebeuren. Derksen: ‘Afhankelijk van de aard van de beoordeling (is alleen het medisch gedrag onvoldoende, functioneert de coassistent niet goed op professioneel gedrag of gaat het om een combinatie van beide) kan de examencommissie besluiten om je coschappen te verlengen, een kennistoets af te nemen, of, in het ergste geval: om je opleiding te beëindigen. Op dat laatste hoopt natuurlijk niemand, dus het is belangrijk dat je begeleiding zorgvuldig verloopt.’

Onafhankelijke derde

Derksen adviseert Noor om met haar studieadviseur te bespreken hoe ze de feedback van haar begeleider het beste kan oppakken, en benadrukt dat het belangrijk is tussentijds goed te blijven communiceren en te ‘spiegelen’ met haar begeleider. Gelukkig wordt Noor goed begeleid, maar ze vindt haar coschappen wel zwaar. Na een intensieve periode belt ze Derksen met het verlossende bericht: ze heeft een voldoende gekregen en mag door met haar opleiding. ‘Er viel een last van haar schouders’, vertelt Derksen.

‘Ik was heel blij voor haar, maar helaas loopt het niet in alle gevallen zo af. De begeleiding van coassistenten is meestal goed geregeld, zodat ze onze bemiddeling helemaal niet nodig hebben, maar het gebeurt soms dat de relatie met de begeleider zo slecht is dat de coassistent geen vertrouwen meer heeft in een goede afloop. Het is niet makkelijk om in zo’n situatie iets te doen met feedback of om te vragen of je van begeleider mag wisselen. In dat soort gevallen kunnen wij als onafhankelijke derde coassistenten adviseren en begeleiden.’

Arbeidstijden

Derksen benadrukt dat coassistenten niet alleen in ‘heftige gevallen’ met het KDC contact kunnen opnemen. ‘We zijn er ook om vragen te beantwoorden. Vaak gaat dat over de begeleiding tijdens de coschappen (wat is ‘normaal’, krijg ik wel goed feedback, en wat als ik dat niet krijg?), maar ook over arbeidstijden.’ Coassistenten willen dan bijvoorbeeld weten hoeveel uur ze achter elkaar mogen werken of wat hun rechten en plichten zijn bij diensten. Verder kan het KDC ook advies geven als coassistenten tussentijds van opleiding willen wisselen. ‘Dat is niet altijd makkelijk, omdat universiteiten de opleiding niet allemaal op dezelfde manier inrichten. Natuurlijk komen alle opleidingselementen bij iedere opleiding aan bod, maar de volgorde waarin verschilt, evenals de invulling en beoordeling. Als je overweegt te switchen, kunnen wij voor je uitzoeken of dat mogelijk is en welke aanvullende vakken je eventueel nog moet volgen. Je kunt het KDC in die zin zien als een soort “verzekering om achter de hand te hebben”: gelukkig hebben de meeste coassistenten ons nooit nodig, maar áls er iets is of iets misgaat, kun je altijd contact met ons opnemen. En dat geldt natuurlijk voor je gehele loopbaan, dus ook als je straks écht aan de slag gaat als arts.’