Het dilemma
Ik zit achter de computer en kijk wat ik nog zal aanpassen in mijn stageplan. Het is laat en met mijn zorgstagetraining nog in mijn achterhoofd doezel ik weg.
Ineens bevind ik mij in een bed. Ik kijk naar de witte lakens. Nee, dit is zeker niet mijn kamer. Rechts van mij ligt een oudere mevrouw. Ze heeft nog een beetje grijs haar en haar gezicht ziet er vermoeid en gerimpeld uit. Links van mijn bed ligt een oude man te woelen onder zijn dekens. Ik vraag me af hoe ik hier ben gekomen. Als ik mijn handen onder de dekens weghaal, schrik ik. Dat zijn de handen van een heel oude vrouw.
Er komen twee verplegers de kamer binnen. Eén loopt direct naar de vrouw naast mij, de ander twijfelt even, maar loopt dan naar de meneer. Ik probeer me diep onder het laken te verstoppen. Ik kan nog net zien dat de man van top tot teen wordt gewassen, ook de geslachtsdelen worden niet overgeslagen. Ik kijk verschikt de andere kant op. Daar zie ik dat de mevrouw inmiddels met haar billen op een ijzeren bak ligt. Die dient als wc, herinner ik mij van zorgstagetraining. Ook hier kijk ik liever niet naar, dus staar ik maar naar het plafond.
Even later gaat de verpleging weg. Ik ben dolblij dat ik niet ben opgemerkt. Maar na enige tijd moet ik nodig naar de wc. Ik probeer het bed uit te stappen, maar tot mijn schrik kan ik mijn benen niet bewegen. Ik denk na wat ik moet doen. Boven mijn bed zie ik een rode knop. Als ik daar op druk, komt er vast wel iemand, denk ik. Maar als ik dan aan de verzorging van mijn buren denk, heb ik toch niet zon zin om mij bloot te geven. Met het verstrijken van de tijd neemt de nood toe. Na enige tijd realiseer ik me dat ik toch liever in bed op een wc zit met de hulp van anderen, dan dat ik in een vies bed lig. En ik druk op de rode knop.
Enigszins verschikt word ik wakker uit mijn droom. Nee, mijn handen zijn toch niet zo rimpelig en er liggen geen mensen naast mij in een bed. Ik zit nog gewoon achter de computer. Maar opeens begrijp ik wat beter hoe het zou moeten zijn om door iemand te worden verzorgd. En ik ben blij dat ik daar nog niet zelf lig!
