Nieuws
Column

Column: Het ‘de dokter wordt niet ziek’-syndroom

Plaats een reactie

Geneeskundestudenten verdenken zichzelf van allerlei zeldzaamheden, met name als de bijbehorende symptomen net de revue zijn gepasseerd. Als je de hele dag met het menselijk lichaam bezig bent wordt je nu eenmaal enorm ‘zelfbewust’. Op ieder pijntje of kwaaltje laat je in je hoofd direct een uitgebreide DD los. Dit fenomeen staat bekend als ‘kandidatenziekte’. Tot op een bepaald moment de hypochondrie omslaat naar het ‘de dokter wordt niet ziek’-syndroom: ‘Ach, stel je niet aan, je hebt niets! Paracetamolletje erin, klaar!’

Column van Charlotte Kruydenberg, voorzitter KNMG Studentenplatform.

Zo dacht ook ik toen ik vorige week middenin de nacht wakker werd met pijn, links thoracaal, vastzittend aan de ademhaling. De pijn was zo hevig dat ik toch wel twijfelde, te meer omdat ik een week geleden nog naar de huisarts was gegaan met pijn in mijn kuit. Dat was een spierhematoom, met dank aan een hockeybal: klinisch niet verdacht voor trombose. Ik schaamde me zelfs een beetje, dat ik dáárvoor naar de dokter was gegaan. Natuurlijk had ik dat zélf ook al bedacht. En daarom dacht ik ook nu: ‘stel je niet aan! De kans dat het niets is – of myogeen –, is véél groter dan een longembolie. Paracetamol nemen en slapen!’

De volgende ochtend werd ik echter opnieuw wakker van de pijn. Toch vond ik dit nog geen ‘spoed’. Onbewust zorgde de gedachte ‘een longembolie, dát overkomt mij niet’ ervoor dat mijn klinisch redeneren begon af te wijken van de regels der geneeskunst. Gelukkig hebben strenge ouders en vrienden mij ‘gedwongen’ toch naar de huisarts te gaan. Spoedeisende hulp en een ziekenhuisopname volgden: mijn longen bleken inderdaad vol te zitten met embolietjes.

Artsen staan erom bekend niet goed voor zichzelf te zorgen als het om ziekte gaat. ‘De dokter wordt niet ziek’ is hierbij de achterliggende gedachte. Zelf werkweken van 80 uur draaien, maar de patiënt manen het rustig aan te doen. En bij een griepje: no way dat de dokter thuis blijft! Dan moet het wel héél erg zijn. Artsen gaan zelf vrijwel nooit naar de dokter. Voor kleine kwalen sowieso niet. En bij twijfel zeurt de gedachte ‘stel je voor dat ik de tijd van een collega verspil met iets dat niets blijkt te zijn’. Nee, artsen gaan pas heel laat naar de dokter. Dat kan verkeerd uitpakken. Een bevriende arts overleed aan de gevolgen van een simpele, maar door hemzelf gebagatelliseerde appendicitis.

De hypochondrie van ‘kandidatenziekte’ ofwel ‘geneeskundestudentitis’ is vervelend, maar self-limiting. Het ‘de dokter wordt niet ziek’-syndroom is daarentegen chronisch van karakter en potentieel dodelijk. Dus pas op: eerder dan je denkt, is het tijd voor de échte dokter!

Lees ook:

  • Meer columns
  • Meer over het KNMG Studentenplatform

beeld: Arie Cijfer
beeld: Arie Cijfer
KNMG coschappen
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.