Blog Mona - Patiënt

De arts vertelt dat de eierstok, met een grote cyste erop, er pimpelpaars en opgezwollen uitzag. De eileider was twee keer om zijn as gedraaid.

Gelijk opereren was daarom een verstandige keus. De operatie is gelukkig goed verlopen, een controle-echo en pathologisch onderzoek van de cyste volgen. ‘Hebt u nog vragen?’ Ze heeft het tegen mij, ik lig immers in een ziekenhuisbed. Het voelt onwerkelijk dat de arts MIJ dit allemaal vertelt. Gisteren was ik nog een coassistent.

Vandaag ben ik een patiënt. Ik voel de hechtingen in mijn buik, ik heb een infuus in mijn linkerarm en ik ben de misselijk door de morfine en de narcose.
De verpleging komt langs met pijnstillers en maakt een praatje. Als ik een nabloeding krijg, helpen ze me om overeind uit de plas bloed en verzorgen ze de wond.
Een keukenmedewerker brengt mij een glaasje jus met een rietje omdat ik het avondeten oversla. Mijn bezorgde ouders, zusje en vriend blijven alle bezoekuren aan mijn bed. Vrienden komen langs. Ik krijg bloemen en chocola. Ik word platgebeld en ge-sms’t.

Ik heb geen vragen. Met trillende stem bedank ik de arts dat ze de operatie goed heeft uitgevoerd. Ik ben zo blij. Ze heeft alles laparoscopisch gedaan zonder mijn buik open te snijden. Ze heeft de cyste weggehaald. Ze heeft mijn eileider teruggedraaid. Ze heeft mijn eierstok gered. Geen complicaties peroperatief! Ik pak haar hand en knijp er hard in om mijn dankbaarheid uit te drukken. Ze lacht, wenst me verder het allerbeste en loopt de kamer uit. Ik blijf alleen achter, met (letterlijk) pijnlijke en mooie herinneringen aan afgelopen dagen. Ik heb aan de andere kant van het bed gestaan. Gelegen eigenlijk. Een belangrijke medische ervaring.

Mona

Meer blogs van Mona