Blog Lisanne - PCR jij of PCR ik?

‘Did you see the fireworks last weekend?’ Een normale belangstellende vraag van mijn supervisor tijdens mijn kennismakingsgesprek.

Mijn reactie daarentegen was iets minder gewoon. Ik staarde hem glazig aan en knikte half met mijn hoofd. Ik had werkelijk geen enkel idee wat hij had gezegd, laat staan dat ik doorhad dat hij mij een vraag had gesteld. Wat een slechte start!

Na wat hakkelen herhaalde hij de vraag waarna ik me koortsachtig bleef afvragen hoe ik zoiets niet had kunnen verstaan. Was het dan toch dat Australische accent? Na die eerste misser ging het gelukkig beter. Al had ik pas na een aantal keren door dat het ‘piep’-woord wat ik telkens niet kon plaatsen gewoon ‘laboratorium’ bleek te zijn. Hoe zal dat in het laboratorium gaan?

Opmerkelijk is dat ik de termen in het laboratorium juist wel begrijp. Na vier jaar is het medische jargon blijkbaar toch vertrouwd. Het leek mijn begeleider handig en leerzaam om eerst uitgebreid het laboratorium te leren kennen. Na heel veel handjes schudden ga ik dan daadwerkelijk het lab in. En in tegenstelling tot dat eerste spannende gesprek is mijn eerste dag echt geweldig! Ook al lijken de enige vaardigheden die ik beheers gelimiteerd te zijn tot pipetteren en centrifugeren, desondanks voer ik op mijn eerste dag al een PCR (polymerase chain reaction, red.) uit.

En om eerlijk te zijn, voel ik mezelf heel wat! Het is een onwerkelijk idee dat ik nu daadwerkelijk menselijk DNA onderzoek op zoek naar afwijkingen. Mijn eerste leerproject is namelijk zoeken naar het relatief nieuw ontdekte fragiele-X-geassocieerd tremor-ataxiesyndroom. De mannen uit de onderzoeksgroep lijden sinds hun vijftigste aan tremor en ataxie en nu zijn ze benieuwd of dat te maken kan hebben met deze afwijking. Door te kijken of een bepaalde trinucleotide te vaak herhaald is, kun je zien of de patiënt genetisch belast is.

Het moment waarop de resultaten binnen zijn, lijkt wel een loterij. Van de eerste zestien patiënten was er geen enkele ‘raak’. Na de volgende PCR scrol ik vol goede moed langs de resultaten. Zal ik de premutatie vinden? Of zelfs een aantal? Maar het blijken allemaal dagdromen, want het tegenovergestelde is waar. Geen premutaties, geen fragiele X-chromosomen, geen doorbraak voor mij; ik heb de PCR verpest en kan opnieuw beginnen…

Vooral na deze ervaring ben ik heel erg blij dat ik niet enkel de technieken die cruciaal zijn voor mijn onderzoek krijg aangeleerd, maar dat ik veel facetten leer kennen van moleculaire genetica en hematologie.  Zodat ik hopelijk over vier maanden niet meer blokkeer bij woorden als primers, stopcodons, sequencing en master mix. Wie weet piep ik over vier maanden anders, maar nu zeg ik: ‘Cheers mate, doe mij nog maar zo’n PCR!’

Meer blogs van Lisanne