Blog Lisanne - Een pondje bloedzuigers graag

Turend naar de toppen van de bomen loop ik op mijn geleende wandelschoenen door Lamington National Park. Bij elk geluid dat we horen, moeten we teleurgesteld concluderen dat het just a bird is, geen koalabeer.

Dan snijdt mijn Duitse wandelmaatje een ander onderwerp aan. ‘Did you know that they also have leeches here?’ Waarop ik verrast antwoord: ‘Oh really? Nice!’ ‘Yeah, no, not the fruit, I mean the bloodsuckers.’

Onmiddellijk kijk ik naar mijn schoenen, naar de pijpen van mijn broek en zelfs naar mijn armen. Snel trek ik mijn vestje aan en ik ben blij dat ik op deze enorme bergschoenen loop in plaats van op de gympjes die ik een kwartier geleden nog aanhad. Na een regenbuitje lijkt het alsof de bloedzuigers massaal in de aanval gaan. Als een paranoïcus blijf ik constant in beweging en poseer ik niet langer voor elk mooi stukje regenwoud, maar prefereer ik ineens de actiefoto’s.

Een dag later legt een laborant op de afdeling hematologie me uit hoe ze alle verschillende bloedwaarden meten. Terwijl hij naar het computerscherm tuurt, legt hij me uit dat het bloed van deze patient hirudine bevat. ‘Je weet wel, wat ze uit bloedzuigers halen.’ Met open mond staar ik de laborant aan. Hij leert me dat deze beestjes helemaal niet alleen maar vieze, glibberige wormen zijn die zich het liefst drie maten groter zuigen met jouw bloed, maar ook erg nuttig. Als blijkt dat heparine als antistollingsmiddel gecontraïndiceerd is, gebruiken ze hier de antistolling afkomstig van de Hirudo medicinalis, beter bekend als medical leeches.

Vroeger waren bloedzuigers dé tool voor phlebotomieën (aderlatingen). Laat dat beestje aan je been zuigen en je blijft bloeden. Nu worden ze langzamerhand herontdekt als allesbehalve Middeleeuws middel. Zeker op het gebied van de chirurgie – om de bloedcirculatie te bevorderen – worden bloedzuigers steeds populairder. Complete fabrieken zijn gebouwd voor de hoogstaande wormpjes. Volgens artsen kan namelijk geen robotworm het kwalitatief winnen van het origineel.

Ik had er ooit wel van gehoord, maar met het beeld van die gluiperige beestjes uit het regenwoud voor me, kan ik me moeilijk voorstellen dat ze bewust worden gebruikt. Toch vind ik het helemaal awesome dat ik mijn ervaring in de natuur weer tegenkom in het lab. Enthousiast en met hevige medische interesse bekijk ik thuis opnieuw de close-up die we in het oerwoud van een bloedzuiger hadden gemaakt. Huiverend moet ik concluderen dat ik die nog steeds zie als een ziekelijke zuiger. Voor mij geen leeches aan mijn lijf!

Lisanne Stolwijk

Meer blogs van Lisanne