Bekertje slootwater

Mijn ochtend begint met een goede kop koffie. In Italië heb ik een mooi espressoapparaat op de kop getikt, waardoor ik mijzelf elke ochtend kan verwennen met levenselixer. Eenmaal in het ziekenhuis, kan ik het niet helpen medelijden te voelen met al die artsen die nippen aan hun plastic bekertje slootwater met koffiesmaak.

Automatenkoffie is niet de enige martelgang voor de arts. Je nachtdiensten doorbrengen op een keihard matras waar je nekkrampen van krijgt, is ook geen pretje. Om maar te zwijgen over het eten in de ziekenhuisrestaurants: doodgekookte groente met een gefrituurde substantie die altijd hetzelfde smaakt, en als je geluk hebt frietjes. Op je bord gekwakt door een chagrijnige meneer of mevrouw, die exact rond etenstijd klaar is met werken.

De 24-uursdiensten in het ziekenhuis zijn slechts bedoeld voor artsen, verpleegkundigen en snoepautomaten. Ik heb nog nooit zoveel gesnoept als tijdens mijn coschappen, puur en alleen omdat dat de enige manier is om calorieën binnen te krijgen na 19.00 uur.

Waarom accepteren wij dit? Zijn wij te lui om daarover in gesprek te gaan met de ziekenhuisdirecties of nemen wij ons werk zo serieus dat alles eromheen bijzaak is? Ik vermoed een combinatie van de twee. Maar we vergeten dat werknemers productiever zijn in een aantrekkelijke omgeving.

Neem een bedrijf als Google. Als werknemer heb je daar dagelijks de keuze uit de Japanse, Franse of Italiaanse keuken. Je kunt op elk moment van de dag een dutje doen in een speciaal daarvoor ingerichte rustkamer met aquaria. Eén keer per week moet je verplicht werken aan je eigen project, zodat je creativiteit niet inslaapt. En heb je zin in lekkere koffie, dan kan je van de glijbaan afroetsjen richting het café. En wat blijkt; het is het meest succesvolle bedrijf ter wereld, met de meest innovatieve en productieve werknemers binnen hun vakgebied.

Nu is arts zijn wel een heel ander verhaal natuurlijk. In slaap dutten tijdens het werk kunnen we ons niet permitteren. En creativiteit is niet echt een pre, als het gaat om het behandelen van patiënten. Maar toch kan er veel worden gedaan om de sfeer te optimaliseren. Een goede, biologische keuken die 24 uur per dag serveert en een goed bed tijdens de nachtdiensten, is niet teveel gevraagd. En heel misschien, ik roep maar wat, gewoon een goede kop koffie tijdens de ochtendoverdracht.

Sabra Dahhan
vijfdejaarsstudent geneeskunde, UvA