Blogs
Blog

Wat wil je?

Plaats een reactie

De polipatiënt die ik zou gaan zien heeft zich afgemeld, dus ik bel mijn supervisor op met de vraag of ik bij een van zijn nieuwe patiënten mag aansluiten. ‘Ja natuurlijk, leuk! Misschien kun jij dan wel het consult doen?’ ‘Hartstikke fijn, prima!’ antwoord ik enthousiast en begin met het bekijken van de reden van komst en voorgeschiedenis. Het gaat om een dame met onverklaarbare gewichtstoename en de huisarts heeft de meest voor de hand liggende oorzaken al uitgesloten. De vraag is of er nog andere oorzaken uitgesloten kunnen worden of dat de gewichtstoename door een medicatiewissel te verklaren is.

Gelukkig blijft tijdens het consult mijn supervisor aanwezig zodat ik én feedback kan krijgen én hij mee kan denken over de differentiaaldiagnose en diagnostiek. Hij heeft zelfs plaatsgenomen achter de computer om alles op te schrijven zodat ik alle aandacht aan de patiënte kan geven. Af en toe onderbreekt hij mij om een extra vraag te stellen en na het lichamelijk onderzoek neemt hij het consult over. Tenminste, dat verwacht ik...

Hij vertelt de patiënte dat hij bloedonderzoek wil doen en opent het laboratoriumscherm op de computer terwijl hij mij vragend aankijkt. ‘O, je wilt dat ik vertel welk lab we willen doen?’ vraag ik verbaasd. ‘Ja, natuurlijk! Dit is jouw patiënt toch?’ Beduusd kijk ik van zijn gezicht naar dat van de patiënte en weer terug. De meeste artsen claimen de patiënten van de coassistenten terug zodra er een beleid moet worden opgesteld, en het duurt vaak nog vele maanden voordat een arts daarover jouw mening vraagt. Dat dit mijn eerste week op deze polikliniek is, lijkt deze arts niks uit te maken. Ik geef aan welke uitslagen ik wel zou willen zien, en zonder een tegenvraag vinkt hij ze aan. ‘Tevreden?’ ‘Ja, ik denk het wel’, zeg ik ietwat aarzelend en verbaasd. Hij glimlacht en opent het volgende scherm. ‘En wanneer wil je haar weer terugzien voor de uitslag?’ Ik ben weer even stil. ‘Over vier weken zijn alle uitslagen wel binnen en dan heb je ook plek in je agenda’, zeg ik terwijl ik wijs naar een lege woensdagochtend. ‘Helemaal prima! Nou, u hoort het mevrouw, over vier weken zie ik u terug voor de uitslag.’ De patiënte werkt zelf ook in de gezondheidszorg en als we elkaar gedag zeggen zegt ze tevreden te zijn met mijn beleid en hoopt ze me over vier weken weer te zien.

‘Dit was toch veel gezelliger dan alleen een nieuwe patiënt zien?’ vraagt mijn supervisor met een knipoog. Ik typ de rest van de status af en ga verder naar het volgende spreekuur.

Vier weken later is het erg druk op de poli. Als ik aan het eind van de middag klaar ben, besluit ik mijn supervisor op te zoeken om te horen hoe het met patiënte is verlopen.

Na onze diagnostiek kon er geen verklaring gevonden worden voor de gewichtstoename. Ondertussen was ze ook weer wat afgevallen en kon er geconcludeerd worden dat het waarschijnlijk een combinatie was geweest van nieuwe medicatie en een stressvolle periode. Ze had het wel jammer gevonden dat de arts nu alleen was, want met een coassistent erbij vond ze het stiekem veel gezelliger.

lees meer van evy
  • Evy

    Evy is zesdejaars coassistent en schrijft over de bijzondere en mooie momenten die ze meemaakt in de gezondheidszorg.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.