Veerkracht

Eind december is normaal gesproken een beetje komkommertijd in de ziekenhuizen. Tuurlijk gaat alle acute zorg altijd wel door, maar veel dokters nemen tussen kerst en oud & nieuw toch even een paar dagen vrij en poli-afspraken en operaties die niet per se op een feestdag hoeven, worden doorgeschoven naar het nieuwe jaar. Dat biedt dan vaak ook wat ruimte en tijd om rustig een beetje terug te blikken op het oude jaar.

Echter, veel ruimte en tijd hebben we daarvoor dit jaar niet gekregen. En komkommertijd was het ook zeker niet in de ziekenhuizen. Sterker nog, terwijl Nederland de feestdagen in quarantaine doorbracht, lagen de ziekenhuizen overvol. En voor we ook maar een beetje tijd kregen om op adem te komen en een frisse start te maken, zaten we plots in 2021.

Nu zullen velen het ook niet zo erg vinden om 2020 achter ons te laten: snel verder naar hopelijk betere dagen. Toch is het, denk ik, belangrijk om, voordat we alweer halsoverkop in februari zijn aanbeland, nog even stil te staan bij wat we wél willen meenemen naar het nieuwe jaar. Het afgelopen jaar heeft namelijk onder alle collega’s om mij heen ook iets bijzonders naar bovengebracht: veerkracht – en wel een wagonlading. De situatie op de werkvloer wisselt bijna van dagdeel tot dagdeel, er moeten veel diensten worden opgevangen, men maakt heftige dingen mee en daarbij doen we het ook nog eens allemaal voor het eerst, zo’n pandemie. Maar kennelijk bezitten alle zorgmedewerkers stuk voor stuk de bijzondere eigenschap dat ze zich goed kunnen aanpassen, flexibel  zijn en veerkrachtig blijven. En gelukkig maar, want hoe hou je het anders vol, deze bizarre tijd? Voor 2021 hoop ik uiteraard dat de cijfers snel zullen dalen, maar mochten we toch nog even op deze voet verder moeten, laten we dan de veerkracht die we in 2020 hebben getoond, meenemen het nieuwe jaar in. Een frisse start, voel goede moed dat wij (de zorg) dit met z’n allen kunnen doen en blijven volhouden. You can do it!