Uit ons hok

Sinds de komst van corona, en daarmee de komst van het ­eindeloos testen, zijn er twee woorden die we ongetwijfeld vaker gebruiken dan daarvoor: positief en negatief. Twee extremen die ons categoriseren in ziek of niet-ziek zijn.

Het is echter lang niet altijd zo makkelijk om te zeggen of iemand ziek of niet-ziek is. Zo lezen we in deze editie over problemen die zich voordoen binnen de ggz waar mensen ten onrechte in deze twee categorieën worden verdeeld. En niet alleen hier, maar in de zorg als groter geheel, blijkt het hokjesdenken een terug­kerend thema. Zo lees je in deze Arts in Spe hoe het begrip SOLK een eigen leven is gaan leiden, en hoe er nog steeds verschil wordt gemaakt in behandeling op basis van geslacht en huidskleur.

Met categoriseren is natuurlijk niets mis, sterker nog, we kunnen niet zonder. Het kan echter wel een probleem worden als de categorieën niet op juistheden gebaseerd zijn of als we het verschil tussen individuen niet meer zien. Het is dus belangrijk om als toekomstige dokters de ­hokjes soms los te laten.

Voor nu hoop ik dat iedereen negatief blijft voor corona, zodat we binnenkort in ieder geval uit ons studentenhok kunnen om naar de universiteit of het ziekenhuis te gaan. Voor ­sommigen van jullie voor het eerst in de collegebanken of de witte jas – daarmee wens ik jullie dan weer veel positiviteit.